Noon ay kataimtimang minamalas ni Impong Sela ang kanyang lalabing-animing taong apong lalaki sa pagkakahigang walang katinag-tinag.Ang matanda'y nakaramdam ng isang biglang bugso ng lungkot sa kanyang dibdib.Ang lagnat ng bata ay nawala na,dalawang araw na ang nakararaan,salamat sa kanyang santong kalagyo,ngunit ngayo'y ito'y kanyang kinababalisa.Nalalaman niyang ang lagnat na lubhang mapanganib.Siya ang naging dahilan na malimit na pagkakagalit ni Conrado at ni Impong Sela Si Impong Sela ay nagsisimulang mag-isip nang malalim.Kailangang si Pepe'y maligtas sa kuko ng kamatayan.Natatandaan pa niyang ang panata ring iyon ang nagligtas sa kanyang anak na ama ni Pepe nang ito'y pitong taon pa lamang.Maya-Maya,ang maysakit ay kumilos.Dahan-dahang idiinilat niya ang kanyang mga mata wari'y nananaginip at saka tumingin-tingin sa kanyang paligid.Hindi naglaon,namataan niya ang kanyang impo sa kanyang tabi."Lola" ang mahinang tawag."Oy,ano iyon,iho?" ang tugon ni Impong Sela."Nagugutom na ako".Ang matanda ay nag-atubili.Gatas,sabaw ng karne,katas ng dalandan,tsaa,at wala na.Pagkaraan ng ilang sandali,si Impong Sela'y nagbalik na taglay na sa kamay ang isang pinggang kanin na sinabawan ng sinigang na karne,at isang kutsara.Pagkakita sa pagkain ,si Pepe'y nagpilit makaupo ngunit pabagsak na napahigang muli sa unan.Sa tulong ng kanyang lola,si Pepe'y nakasandal din sa sa unan.At siya'y sinimulan nang pakainin ni Impong Sela .Si Conrado'y patakbong pumasok sa silid at tinangkang agawin mula kay Impong Sela ang pinggan ngunit huli na!Ang pinggan ay halos wala nang laman.Ang dalawang maliit na kapatid ni Pepe'y tumatakbong pumasok sa loob ng silid.At dinulot ni Impong Sela sa mga bata ang natirang pagkain ni Pepe.Si +Totoy at si Nene ay nag-atubili at tinapunan ng tingin ang kanilang amang pagkatapos ng mahabang "Sermon" ng kanilang lola ay walang nagawa kundi ang magsawalang-kibo na lamang.Kinabukasan,si Pepe'y nahibang sa lagnat.Nagbalik ito sa isang matinding bugso na siyang Hindi ikapalagay ng maysakit.Tila siya iniihaw,pabiling-biling sa hihigan,at nakalulunos kung humahalinghing.Sa mga mata ni Sinang na kanyang ina ay nalalarawan ang isang paghihirap ng kaloobang isang ina lamang ang maaring makadama sa gayong mga sandali,samantalang minamalas niya ang kahambal-hambal na ayos ng kanyang anak.Hindi nagkamali ang doctor.Sa loob ng ng sumunod na oras ay pabali-balikwas si Pepe sa kanyang hihigan at naghihiyaw ng kung anu-anong ikinakakagat ng labi ng mga nakamamalas.Sa mukha ni Conrado ay biglang sumulak ang dugo!Ibig niyang humiyaw,ibig niyang magtaklob na ang langit at lupa!Umagang-umaga kinabukasan,nagtaka na lamang sila't natagpuan nila sa isang sulok si Impong Sela nananangis,umiiyak na nag-iisa.Siya'y Hindi man lamang tinuluan ng luha nang si Pepe'y naghihirap at saka ngayon pang si Pepe'y matiwasay na,salamat sa suwerong tinusok sa kanya ng manggagamot.Katakataka o Hindi katakataka,ang luha ni Impong Sela ay nagpatuloy ng pagdaloy hanggang ang mga luntiang damo,sa ibabaw ng puntod ng pinakamamahal niyang apo,ay halos isang dangkal na ang angat sa lupa.-rdanielle13
Noon ay kataimtimang minamalas ni Impong Sela ang kanyang lalabing-animing taong apong lalaki sa pagkakahigang walang katinag-tinag.Ang matanda'y nakaramdam ng isang biglang bugso ng lungkot sa kanyang dibdib.Ang lagnat ng bata ay nawala na,dalawang araw na ang nakararaan,salamat sa kanyang santong kalagyo,ngunit ngayo'y ito'y kanyang kinababalisa.Nalalaman niyang ang lagnat na lubhang mapanganib. Siya ang naging dahilan na malimit na pagkakagalit ni Conrado at ni Impong Sela Si Impong Sela ay nagsisimulang mag-isip nang malalim.Kailangang si Pepe'y maligtas sa kuko ng kamatayan.Natatandaan pa niyang ang panata ring iyon ang nagligtas sa kanyang anak na ama ni Pepe nang ito'y pitong taon pa lamang.Maya-maya,ang maysakit ay kumilos.Dahan-dahang idiinilat niya ang kanyang mga mata wari'y nananaginip at saka tumingin-tingin sa kanyang paligid.Hindi naglaon,namataan niya ang kanyang impo sa kanyang tabi."Lola" ang mahinang tawag."Oy,ano iyon,iho?" ang tugon ni Impong Sela."Nagugutom na ako".Ang matanda ay nag-atubili.Gatas,sabaw ng karne,katas ng dalandan,tsaa,at wala na.Pagkaraan ng ilang sandali,si Impong Sela'y nagbalik na taglay na sa kamay ang isang pinggang kanin na sinabawan ng sinigang na karne,at isang kutsara.Pagkakita sa pagkain ,si Pepe'y nagpilit makaupo ngunit pabagsak na napahigang muli sa unan.Sa tulong ng kanyang lola,si Pepe'y nakasandal din sa sa unan.At siya'y sinimulan nang pakainin ni Impong Sela .Si Conrado'y patakbong pumasok sa silid at tinangkang agawin mula kay Impong Sela ang pinggan ngunit huli na!Ang pinggan ay halos wala nang laman.Ang dalawang maliit na kapatid ni Pepe'y tumatakbong pumasok sa loob ng silid.At dinulot ni Impong Sela sa mga bata ang natirang pagkain ni Pepe.Si + Totoy at si Nene ay nag-atubili at tinapunan ng tingin ang kanilang amang pagkatapos ng mahabang "Sermon" ng kanilang lola ay walang nagawa kundi ang magsawalang-kibo na lamang.Kinabukasan,si Pepe'y nahibang sa lagnat.Nagbalik ito sa isang matinding bugso na siyang hindi ikapalagay ng maysakit.Tila siya iniihaw,pabiling-biling sa hihigan,at nakalulunos kung humahalinghing.Sa mga mata ni Sinang na kanyang ina ay nalalarawan ang isang paghihirap ng kaloobang isang ina lamang ang maaring makadama sa gayong mga sandali,samantalang minamalas niya ang kahambal-hambal na ayos ng kanyang anak.Hindi nagkamali ang doctor.Sa loob ng ng sumunod na oras ay pabali-balikwas si Pepe sa kanyang hihigan at naghihiyaw ng kung anu-anong ikinakakagat ng labi ng mga nakamamalas. Sa mukha ni Conrado ay biglang sumulak ang dugo!Ibig niyang humiyaw,ibig niyang magtaklob na ang langit at lupa! Umagang-umaga kinabukasan,nagtaka na lamang sila't natagpuan nila sa isang sulok si Impong Sela nananangis,umiiyak na nag-iisa.Siya'y hindi man lamang tinuluan ng luha nang si Pepe'y naghihirap at saka ngayon pang si Pepe'y matiwasay na,salamat sa suwerong tinusok sa kanya ng manggagamot.Katakataka o hindi katakataka,ang luha ni Impong Sela ay nagpatuloy ng pagdaloy hanggang ang mga luntiang damo,sa ibabaw ng puntod ng pinakamamahal niyang apo,ay halos isang dangkal na ang angat sa lupa. Na copy q lng s isang site
AKO'Y PILIPINO Pilipino ako sa anyo, sa kulay,Sa wika, sa gawa at sa kalinangan.Ang mutyang bayan ko'y Perlas ng Silangan,Kilala sa ganda at sa iwing taglang na yaman.Sa mga ugat ko ay nananalaytay,Magiting na dugo ng raha at lakan;Ang kasaysayan ko'y di malilimutanNg aking kalahi't liping pinagmulan.Maraming bayaning nagbuwis ng buhay,Di nag-atubili sa tawag ng bayan,Nabuwal sa dilim at nagdusang tunayUpang kalayaan ay aking makamtan.Ikararangal ko itong lahi,Di ikahihiya sa alinmang lipi;Busilak ang puso, malinis ang budhiMamatay ay langit kung bayan ang sanhi.Taas noong aking ipinagmalakiPilipino akong may dangal na lahi,Sintang Pilipinas ang bayan kong saksi,Dinilig ng dugo ng mga bayani.BANDILA NG LAHI Hayun, lumilipad sa kaitaasan;Ang ating bandilang kay gandang pagmasdan.Kay ganda ng kulay: pula, puti, bughaw;May tatlong bituin, sa gitna ay araw.Kapag itinataas ang ating bandila,Iyong maririnig, awit na pambansa.Ang bandilang ito ay dapat mahalin,Katulad din nitong Inang Bayan natin.ANG WIKANG PILIPINO Wikang Pilipino ay ating mahalinIto ang sagisag nitong bansa natin,Binibuklod nito ang ating damdaminAng ating isipan at mga layunin.Wikang Pilipino ay maitutuladSa agos ng tubig na mula sa dagat,Kahiman at ito'y sagkahan ng tabakPilit maglalagos, hahanap ng butas.Oo, pagkat ito'y nauunawaanNg Wikang Pambansa sa baya'y ituro,Tatlumpu't dalawang taong sinapusoNg bata,matanda; lalo na ng guro.Mapasok na nito'y maraming laranganNg mga gawain na pampaaralan,Transaksyon sa bayan at sasambayanan.Iya'y lumitaw na sa mga bayani,Rizal, Bonifacio, Del Pilar, Mabini,Kaya't kabataan, sikaping mag-aniSa sariling bayan ng dangal at puri.********************************************************
Summer is the most fashionable season ,in the summer many human become more fashionable,especially women and girl . so ,if you have a replica watches or omega watches , I believe you are the fanshion human ,because all my friend have one .
aral sa walang sa walang panginoon