If you are asking what "Wastong paggamit ng kagubatan" means then the answer is "Proper use of forest".
ang wastong paggamit ng malakiing titik ay ang pag sulat nito sa unahan ng pangungusap
Ang wastong pagbaybay ng mga salita sa Filipino ay mahalaga upang maipahayag nang tama ang mensahe. Ang mga tuntunin sa ortograpiya, tulad ng paggamit ng tamang bantas at pag-uulit ng mga salita, ay dapat sundin. Halimbawa, ang salitang "kaibigan" ay dapat na ganito ang pagkakasulat, hindi "kibigan." Bukod dito, ang mga banyagang salita ay kailangang isalin o iangkop sa wastong anyo sa Filipino.
Ang wastong paggamit ng kalakal ay dapat na sumusunod sa tamang paggamit ng produkto batay sa mga tagubilin ng manufacturer. Dapat ding isaalang-alang ang proper storage at handling ng kalakal upang mapanatili ang kalidad at seguridad nito. Importante rin na sundin ang mga regulasyon at batas na may kinalaman sa wastong paggamit ng kalakal.
Ang grammar sa Tagalog ay tinutukoy ang wastong paggamit ng mga salita, pantig, at pangungusap sa pagsulat at pangungusap. Ito ay nagtutuon sa tamang paggamit ng mga panlapi, pandiwa, pang-uri, at iba pang bahagi ng pananalita sa Filipino.
Ang wastong gamit ng salita ay mahalaga dahil ito ay nagtataguyod ng malinaw at epektibong komunikasyon. Nakakatulong ito upang maiwasan ang hindi pagkakaintindihan at nagbibigay-diin sa mensahe na nais iparating. Sa wastong paggamit, mas nagiging kaakit-akit at kapani-paniwala ang isang pahayag, na maaaring makaapekto sa opinyon at damdamin ng tagapakinig o mambabasa. Bukod dito, nagpapakita ito ng respeto sa wika at sa mga nakikinig o bumabasa.
Ang panitikan ay tumutukoy sa mga akda tulad ng tula, kuwento, nobela, dula, at iba pa na nagpapahayag ng damdamin at karanasan ng isang tao. Samantalang ang balarila ay tumutukoy sa mga patakaran sa paggamit ng wika tulad ng tama at maling paggamit ng mga salita, balarilang pangungusap, at iba pa. Maihahambing ang panitikan sa sining habang ang balarila ay sa wastong paggamit ng wika.
Ang mga tuntunin sa panghihiram ng mga salita ay kinabibilangan ng: 1) Pagsasaayos ng mga hiram na salita sa wastong baybay at pagbigkas ayon sa tuntunin ng wikang Filipino; 2) Pagsasaalang-alang sa konteksto ng paggamit ng salita upang maging angkop ito sa pahayag; at 3) Pag-iwas sa labis na panghihiram na maaaring magdulot ng pagkalito o pagkawala ng orihinal na kahulugan. Mahalaga ring isaalang-alang ang mga lokal na katumbas ng mga salitang hiniram upang mapanatili ang yaman ng sariling wika.
malnutrition-malnutrisyon yon ang hiram na salita
Ang hiram na salita ay binabaybay ayon sa mga tuntunin ng ortograpiya ng wikang Filipino. Karaniwan, ang mga ito ay sinusunod ang orihinal na baybay mula sa pinagmulan, ngunit maaaring iakma ang ilang letra upang mas madaling bigkasin ng mga Pilipino. Mahalaga ring isaalang-alang ang wastong pagbigkas at konteksto ng salita sa paggamit nito. Sa pangkalahatan, ang layunin ay mapanatili ang pagkakakilanlan ng salita habang ito ay isinama sa wikang Filipino.
Sa Filipino, ang mga uri ng diin ay ang sumusunod: tuldik (mga marka na nagpapakita ng tamang bigkas), pahilis (nagtuturo ng diin sa huli ng salita), pataas (nagtuturo ng diin sa simula ng salita), baba (nagtuturo ng diin sa gitna ng salita), at tuldik na pangungusap (nagpapakita ng tono sa mga tanong o utos). Ang bawat uri ng diin at tuldik ay mahalaga sa wastong pagbibigkas at pag-unawa ng mga salita sa konteksto ng pangungusap.
"Sa wastong paggamit ng kalakal, tayo'y nag-aalaga sa kalikasan at kinabukasan. Maging matalino sa pamimili, iwasan ang sobra at itaguyod ang sustainability. Sama-sama, tayo'y magtulungan para sa mas malinis at mas magandang mundo!"