Ang Mag-anak na Langgam
Malapit-lapit na naman ang tag-ulan kung kaya't ang isang mag-anak na
langgam ay abalang-abala sa paghahakot ng pagkain para sa kanilang
pinagtataguan.
"Huwag kayong lilihis ng landas patungo sa ating lungga, dahil sa may
gawing kaliwa ay may munting kanal," sabi ni Tatay Langgam.
"Hindi po kami lalayo," sabi ni Unang Munting Langgam.
Abala sa paghahakot ng mga pagkain ang bawat isa, kung kayat Hindi nila
napansing ang Bunsong Langgam ay unti-unting humiwalay sa pila.
"Nakakapagod naman ang paghahakot ng pagkain, matagal pa naman
ang tag-ulan ay naghahanda na kami,"sabi sa sarili ng Bunsong Langgam. "Buti
pa'y maghanap ako ng mas masarap na pagkain."
Walang anu-ano'y nakakita ng isang kendi na malapit na malapit sa kanal
na ipinagbabawal na puntahan ng kanyang ama.
"Siguro naman ay Hindi ako mahuhulog sa kanal kung dahan-dahan kong
kukunin ang kendi."
Sa kasabikan niyang makuha ang kendi ay Hindi niya napansin ang
munting sinulid na kinapatiran ng kanyang paa, kaya nawalan siya ng panimbang
at tuloy-tuloy na nahulog sa kanal.
Hind mapakali ang Amang Langgam nang Hindi niya makita ang kanyang
Bunsong anak sa pila. Kaya Dali-Dali siyang umalis upang ito'y hanapin,
hanggang sa siya'y mapadako sa ipinagbabawal na pook. Pagtingin niya sa
ibaba ay nakita niyang nakalutang sa tubig ang kanyang bunsong anak.
Masakit man sa kalooban ay naibulong niya sa kanyang sarili na: "Iyan
ang napapala ng mga anak na matigas ang ulo."
eh!! ang mag-anak na langgam
In English: The Fable of the Ant Family Malapit-lapit na naman ang tag-ulan kung kaya't ang isang mag-anak na langgam ay abalang-abala sa paghahakot ng pagkain para sa kanilang pinagtataguan. "Huwag kayong lilihis ng landas patungo sa ating lungga, dahil sa may gawing kaliwa ay may munting kanal," sabi ni Tatay Langgam. "Hindi po kami lalayo," sabi ni Unang Munting Langgam. Abala sa paghahakot ng mga pagkain ang bawat isa, kung kayat Hindi nila napansing ang Bunsong Langgam ay unti-unting humiwalay sa pila. "Nakakapagod naman ang paghahakot ng pagkain, matagal pa naman ang tag-ulan ay naghahanda na kami,"sabi sa sarili ng Bunsong Langgam. "Buti pa'y maghanap ako ng mas masarap na pagkain." Walang anu-ano'y nakakita ng isang kendi na malapit na malapit sa kanal na ipinagbabawal na puntahan ng kanyang ama. "Siguro naman ay Hindi ako mahuhulog sa kanal kung dahan-dahan kong kukunin ang kendi." Sa kasabikan niyang makuha ang kendi ay Hindi niya napansin ang munting sinulid na kinapatiran ng kanyang paa, kaya nawalan siya ng panimbang at tuloy-tuloy na nahulog sa kanal. Hind mapakali ang Amang Langgam nang Hindi niya makita ang kanyang Bunsong anak sa pila. Kaya Dali-Dali siyang umalis upang ito'y hanapin, hanggang sa siya'y mapadako sa ipinagbabawal na pook. Pagtingin niya sa ibaba ay nakita niyang nakalutang sa tubig ang kanyang bunsong anak. Masakit man sa kalooban ay naibulong niya sa kanyang sarili na: "Iyan ang napapala ng mga anak na matigas ang ulo."
malay ko ba
Sino ang tauhan sa ang kalupi
iwan ko sa inyo nakaka buwesit
May isang pusa at daga na magkaibigan. Sa una, takot ang pusa sa daga pero nang magkakilala sila ng mabuti, naging magkaibigan sila. Nagtulungan sila para makuha ang pagkain at nagtagumpay sila sa huli. Napatunayan nila na kahit magkaiba sila, maaari pa rin silang maging magkasundo at magtulungan.
ako ay naglalaro nga si charlene ay nagdidilig ng halaman namamasyal ang mag-anak sa plasa ang mga piipino'y nagpapahaaga sa kalayaan ang halaman ay mabilis lumaki.. sana makaka2long ako e meet niyo ako,ako c charlene
dapat handana ang isang babae na maging isang ina at mag karoon ng mga anak
ANG KUWENTO NG PUSA AT DAGA NI DONATO SEBASTIAN***************************************************************Noong unang panahon, may magandang samahan ang mga pusa at daga. Isang araw, nakiusap ang Inang pusa sa Inang daga para bantayan ang anak nyang kuting na maysakit para makahanap ng manggagamot.Ginising ng Inang daga ang kanyang anak para tumulong magbantay sa kuting. Ang sabi ng bubwit, ayaw pa nya bumangon kasi maaga pa. Ang sabi ni Inang daga, maraming pagkain sa bahay ng mga pusa para sumama ang kanyang anak.Nagpunta ang mag-inang daga sa bahay ng mga pusa at nakita ng bubwit na may maraming pagkain at tinawag ang Inang daga. Kinain ng mag-ina ang pagkain at naubos nila lahat.Nang magising ang kuting, nagpumilit syang pumunta sa kusina at nakita na ubos na lahat ang kanilang pagkain. Tinawag nyang matakaw ang mag-ina.Nagalit ang bubwit sa sinabi ng kuting at kinagat sa paa ang pusa. Gumanti ang kuting sa bubwit at nakalmot nito ang mukha ng daga. Nagalit ang Inang daga at kinagat sa paa ang kuting. Tumakas ang mag-inang daga at nagtago sa kanilang lungga.Pag-uwi ng Inang pusa, wala sa higaan ang kanyang anak. Nkita nya sa kusina ang kuting na sugatan. Ginamot nya ang mga sugat ng anak. Nang makapagsalita ang kuting, ikinuwento ng anak ang mga pangyayari. Nagalit ang Inang pusa at sinugod ang mag-inang daga.Sabi ng inang pusa, "Daga, daga... lumabas ka diyan sa lungga..." ngunit Hindi lumabas ang mag-ina dahil sa takot.Tinawag ng Inang pusa ang kanyang mga kaanak at ikinuwento ang pangyayari. Simula noon, lagi na lamang nag-aaway ang pusa at daga.
byuda... wla ng asawa........ i just get it from my Filipino teacher. ^_^
chissmiss
ang dalawang uri ng pandarayuhan ay panloob at panlabas na pandarayuhan