0
Saan-saang karagatan dumadaloy ang mga ilog na umaagos sa ibat-ibang panig ng asya?
Add your answer:
Earn +20 pts
Ano ang kasingkahulugan ng dumadaloy?
Umaagos
What are some anyong lupa at anyong tubig ng bansang Mongolia?
Anyong tubigMula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedyaIlog Gambia na dumadaloy sa Niokolokoba National ParkPort Jackson, Sydney, AustraliaAng anyong tubig ay kahit anumang makahulugang pag-ipon ng tubig, kadalasang tinatakpan ang Daigdig.Mga uri ng anyong tubig[baguhin]Karagatan -Ang karagatan ay ang pinakamalawak at pinakamalalim na anyong-tubig. Maalat ang tubig nito. (Kabilang sa mga kilalang karagatan ay ang Karagatang Pasipiko, Karagatang Atlantiko, Karagatang Indian, Karagatang Artiko, at ang Karagatang Southern.)Dagat - Ang dagat ay malawak na anyong-tubig na mas maliit lamang ang sukat sa karagatan. Maalat ang tubig ng dagat sapagkat nakadugtong ito sa karagatan. (Nabibilang sa mga dagat sa Pilipinas ang Dagat Timog Tsina, Dagat Pilipinas, Dagat Sulu, Dagat Celebes, Dagat Mindanao at Dagat llapitan.)Ilog - isang mahaba at makipot na anyong tubig na umaagos patungong dagat. Nagmula ito sa maliit na sapa o itaas ng bundok o *burol.Look - Ang look ay anyong-tubig na nagsisilbing daungan ng mga barko at iba pang sasakyang-pandagat. Maalat din ang tubig nito sapangkat nakadugtong ito sa dagat o sa karagatan. (Ang Look ng Maynila, Look ng Subic, Look ng Ormoc, Look ng Batangas, at Look ng Iligan ay halimbawa ng mga look sa Pilipinas.)Ito ay parte ng isang GolpoGolpo - bahagi ito ng dagat.Lawa - isang anyong tubig na napapaligiran ng lupa.Bukal - tubig na nagmula sa ilalim ng lupa.Kipot- makitid na daang-tubig na nag-uugnay sa dalawang malaking anyong tubig tulad ng dagat o karagatan. May kabuuang 200 ang kipot sa Pilipinas dahil sa pagiging arkipelago nito.Talon - matarik na pagbaba ng tubig sa isang sapaBatis - ilug-ilugan o saluysoy na patuloy na umaagos.Sapa - anyong tubig na dumadaloy.
Ano ang ibig sabihin ng panaginip na umaagos na tubig galing sa gripo?
ibig savihin eh toloy tuloy na pag asinso
Ibat ibang uri ng anyong tubig sa pilipinas?
Mga uri ng anyong tubigKaragatan - ang pinakamalaking anyong tubig.Dagat - malaking anyong tubig, ngunit mas maliit sa karagatanIlog - isang mahaba at makipot na anyong tubig na umaagos patungong dagat. nagmula ito sa maliit na sapa o itaas ng bundok o burol.Gulpo - bahagi ito ng dagat.Lawa - isang anyong tubig na naliligiran ng lupa.Look - malaking bahagi ng katubigang papasok sa kalupaan.Bukal - tubig na nagmula sa ilalim ng lupa.Kipot- makitid na daang-tubig na nag-uugnay sa dalawang malaking anyong tubig tulad ng dagat o karagatan.Talon - matarik na pagbaba ng tubig sa isang sapaBatis - ilug-ilugan o saluysoy na patuloy na umaagos.Sapa - anyong tubig na dumadaloy.pakisagot po yung tanung kohplsssssssanu-ano ang mahalagang bahagi ng kahulugan ng ekonomiks.?ano ang mga pangunahing suliranin ng lipunan?BY: Jeffrey A. Melchor.FB email: jeffreymelchor126@yahoo.comJeffrey Atienza Melchor (Bhozs Yerffej)
What are the natural water forms in Philippines?
The ten major species of fish are: 1.roundscad(galunggong) 2.sardine(tamban,tunsoy) 3.frigate tuna(tulingan) 4.anchovies(dilis) 5.slipmouth(sapsap) 6.yellow fin(albacona) 7.big eye scad(matang baka) 8.round herring(tulis) 9.skipjack(gulyasan) 10.thread fin bream(mamale)
All Things Bright and Beautiful in tagalog?
Lahat ng bagay Maliwanag at Maganda Lahat ng bagay maliwanag at maganda, Lahat ng nilalang ang mahusay at maliit, Lahat ng bagay matalino at kahanga-hanga, Ang Panginoong Diyos ang ginawa ang lahat. Ang bawat maliit na bulaklak na bubukas, Ang bawat maliit na ibon na humuhuni, Siya ginawa ang kanilang kumikinang na kulay, Siya ginawa ang kanilang ang maliliit na pakpak. Ang lilang tuktok ang bundok, Ang ilog ang umaagos, Ang paglubog ng araw, at sa umaga, Iyon ay nagpapaliwanag sa kalangitan; Ang malamig ang hangin sa taglamig, Ang kaaya-ayang init ng araw, Ang hinog na bunga sa hardin, Ginawa niya ang lahat para sa bawat isa. Ibinigay niya ang ating mga mata upang makita ang mga ito At mga labi na makapagsasabi, Kay buti ng ating diyos, Siya na may gawa ng bagay na napakaganda, J
Buod ng maikling kwentong Ang Kalupi ni Benjamin Pascual?
ano ba ang talambuhay ni Benjamin p. pascual
Mga HAlimbawa ng tayutay na pagpapalit-tawag o metonymy?
1. Tila yelo sa lamig ang kamay na nenenerbyos na mang-aawit. (Simile o Pagtutulad)2. Si Menandro'y lobong nagugutom ang kahalintulad. (Simile o Pagtutulad)3. Ang kanyang kagandahan ay mistulang bituing nagninigning. (Similie o Pagtutulad)4. Ang mga tumakas ay ikinulong na parang mga sardines sa piitan. (Similie o Pagtutulad)5. Si maria na animo'y bagong pitas na rosas ay hindi napa-ibig ng mayamang dayuhan. (Simile o Pagtutulad)6. Gaya ng maamong tupa si Jun kapag nakagalitan. (Simile o Pagtutulad)7. Siya'y langit na di kayang abutin nino man. (Metapora o Pagwawangis)8. Ang kanyang mga kamay ay yelong dumampi sa aking pisngi. (Metapora o Pagwawangis)9. Matigas na bakal ang kamao ng boksingero. (Metapora o Pagwawangis)10. Ikaw na bulaklak niring dilidili. (Metapora o Pagwawangis)11. Ahas siya sa grupong iyan. (Metapora o Pagwawangis)12. Hinalikan ako ng malamig na hangin. (Personipikasyon o Pagsasatao)13. Ang mga bituin sa langit ay kumikindat sa atin. (Personipikasyon o Pagsasatao)14. Nahiya ang buwan at nagkanlong sa ulap. (Personipikasyon o Pagsasatao)15. Sumasayaw ang mga dahon sa pag-ihip ng hangin. (Personipikasyon o Pagsasatao)16. Nagtago ang buwan sa likod ng ulap. (Personipikasyon o Pagsasatao)17. O tukso! Layuan mo ako! (Apostrope o Pagtawag)18. Kamatayan nasaan ka na? wakasan mo na ang aking kapighatian. (Apostrope o Pagtawag)19. Araw, sumikat ka na at tuyuin ang luhang dala ng kapighatian. (Apostrope o Pagtawag)20. Ulan, ulan kami'y lubayan na. (Apostrope o Pagtawag)21. Oh, birheng kaibig-ibig ina naming nasa langit, Liwanagin yaring isip, nang sa layon di malihis. (Apostrope o Pagtawag)22. Namuti ang kaniyang buhok kakahintay sayo. (Pagmamalabis o Hayperbole)2. Abot langit ng pagmamahal niya sa aking kaibigan. (Pagmamalabis o Hayperbole)23. BUmabaha ng dugo sa lansangan. (Pagmamalabis o Hayperbole)24. Umuulan ng dolyar kina Pilar nang dumating si Seman. (Pagmamalabis o Hayperbole)25. Ang lagaslas nitong batis, alatiit nitong kawayan, halumigmig nitong hangin, ay bulong ng kalikasan. (Panghihimig o Onomatopeya)26. Himutok na umaalingawngaw sa buong gubat. (Panghihimig o Onomatopeya)27. Humalinghing siya sa sakit ng hagupit na tinanggap. (Panghihimig o Onomatopeya)28. Isinambulat ang order sa dibdib ng taksil. (Pagpapalit-saklaw o Senekdoke)29. Isang Rizal ang nagbuwis ng buhay alang-alang sa Inang Bayan. (Pagpapalit-saklaw o Senekdoke)30. Walang bibig ang umasa kay Romeo. (Pagpapalit-saklaw o Senekdoke)31. Hingin mo ang kaniyang kamay. (Pagpapalit-saklaw o Senekdoke)32. Patay tayo dun. (Paglilipat-wika o Transferred Epithet)33. Para ng halamang lumaki sa tubig,Daho'y nalalanta munting di madilig. (Simile o Pagtutulad)34. Ang tingin ng bubuyog sa bulaklak ay katulad ng damdamin ng binata sa dalaga. (Paghahalintulad o Analohiya)35. Ang awa ng Panginoon ay aking kuta laban sa mga dalita ng buhay. (Metapora o Pagwawangis)36. Lumuha ang langit nang pumanaw si Ninoy Aquino. (Personipikasyon o Pagsasatao)37. Bumaha ang dugo sa awayan ng mga magsasaka. (Pagmamalabis o Hayperbole)38. Ang anhel sa kanilang tahanan ay isang malusog na sanggol. (Pagpapalit-tawag o Metonymy)39. Ang panahong ito (Mayo) ay mabulaklak. (Pagpapalit-saklaw o Synecdoche)40. Diyos ko, iligtas po ninyo ang aming bayan sa masamang elemento. (Panawagan o Apostrophe)41. May magulang bang nagtakwil sa kanyang anak? (Tanong Retorikal)42. Ubod siya ng gara kung lumalabas! Napagolo naman ng bahay. (Pag-uyam)43. "Ang Mabuting Samaritano""Ang Alibughang Anak" (Talinghaga o Allegory)44. Ang tao ay kawangis ng Diyos. (Simile o Pagtutulad)45. Matigas na bakal ang kamao ng boksingero. (Metapora o Pagwawangis)46. Sumasayaw ang mga dahon sa pag-ihip ng hangin. (Personipikasyon o Pagsasatao)47. Umulan ng pera sa pagtama ko sa lotto. (Pagmamalabis o Hayperbole)48. Ang panahong ito ng Hunyo ay maulan. (Pagpapalit-saklaw o Synecdoche)49. Himutok na umaalingawngaw sa buong gubat. (Panghihimig o Onomatopeya)50. Diyos Ama, ituro nyo po sa amin ang tamang daan. (Panawagan o Apostrophe)51. Ubod siya ng gara kung lumalabas! Napaka dumi naman ng bahay. (Pag-uyam o sarcasm)52. Tila porselana ang kutis ni Celia. (Simile o Pagtutulad)53. Ikaw ang apoy na sumusunog sa aking puso. (Metapora o Pagwawangis)54. Pinaniwala niya ang mga tao na siya ang kanilang tagapagligtas mula sa delubyo. (Alusyon)55. Ang ikalawang tahanan ng mga kabataan (Metonomiya)56. "Hanggang sa malibing ang mga buto ko" (Pagpapalit-saklaw o Senekdoke)57. 'luha'y umaagos" (sobrang dami ng luha) Nadurog ang kanyang puso (Pagmamalabis o Hayperbole)58. "Celiang talastas ko't malabis na umid… dinggin mo ang tainga't isip". (Apostrope)59. "Flerida'y tapos na ang tuwa". (Ekslamasyon)60. Malayo ma'y malapit pa rin."Kung magbangis ka ma't magsukab sa akinMahal ka ring lubha dini sa panimdim" (Paradoks)61. Banal na demonyo Bantang matanda (Oksimoron)62. Nagalit ang buwan sa haba ng gabi. (Personipikasyon o Pagsasatao)63. Kinakabog ang mga dibdib ng mga kalahok. (Panghihimig o Onomatopeya)64. Gumagalang gutay-gutay na gagamba 'mabigla magtuloy mapatid hiningang mahina." (Aliterasyon)65. Ito nga! Ito nga! Itong nganga. Saan, saan, ay saan makikita ang bayani ng bayan? (Repitasyon)66. Tik-tak na orasan ay naghahabulan (Personipikasyon o Pagsasatao)67.Masayang umihip ang hanging amihan (Personipikasyon o Pagsasatao)68.Hayu't nagagalit ang araw sa silangan (Personipikasyon o Pagsasatao)69.Ang nagtatampong aso,tingnan mo't malungkot, Ayaw nang kumain at namamaluktot (Personipikasyon o Pagsasatao)70.Batong nangagkalat sa mga lansangan nangasasaktan kung tinatapakan (Personipikasyon o Pagsasatao)71. Ang mga nangangalaga ng kalikasan ay mga anghel ng kagubatan. (Metapora o Pagwawangis)72. Ang aking mahal ay isang magandang rosas. (Metapora o Pagwawangis)73. Ang aking ina ay tunay na ilaw ng tahanan. (Metapora o Pagwawangis)74. Ang kanilang bahay ay malaking palasyo. (Metapora o Pagwawangis)75. Si Mother Teresa ng Calcuta ay hulog ng langit. (Metapora o Pagwawangis)76. Bumaha ng luha sa mga baryong nasalanta ng bagyo sa Samar. (Pagmamalabis o Hayperbole)77. Umabot sa ibang bansa ang tunog ng kanyang boses sa sobrang lakas. (Pagmamalabis o Hayperbole)78. Abot langit ang kanyang kasayahan. (Pagmamalabis o Hayperbole)79. Ang pagbibiyahe sa bagong lugar ay nakakapagpagaan ng pakiramdam bukod pa sa kasiyahang nalalasap mo. (oksimoron)80. Kapag nasa kapatagan ako, parang lumalawak ang aking puso at gumagaan ang pakiramdam ko. (oksimoron)81. Parang sumasabog ang aking puso sa tuwing dumaraan siya. (oksimoron)82. umabaha na ng luha ang aking kwarto dahil sa pag-iyak niya. (oksimoron)83. Gabundok ang labada ni nanay kahapon kaya sumakit ang kanyang likod sa pagod sa kalalaba. (oksimoron)84.
Si pinkaw ni isabelo s sobrevega?
AKO NGA POH PALA SI REY RONNEL T. RODRIGUEZ NG VI-1 BN II NHS......SANA MAKATULONG TO!!!!!Si PingkawMaikling Kwentong HiligaynonNi Isabelo S. SobregaNaalimpongatan ako sa pagtulog nang hapong iyon sa sigawan at nanunuyang tawanan ng mga bata sa kalsada. Dali-Dali akong bumangon, nagpahid ng pawis at dumungaw sa bintana. Si Pingkaw pala na sinusundan ng mga bata. Gula-gulanit ang kanyang damit na ilang ulit nang tinagpian at may medyas ang isang paa na ewan kung asul o berde. Malayo siya kaya't di ko Makita nang mabuti. Sa kabilang binti, may nakataling pulang papel de Hapon na may kabit na lata sa dulo. Sa kanyang ulo, may nakapatong na palara na kumikinang tuwing tinatamaan ng sinag ng araw."Hoy, Pingkaw," sigaw ng isang bata na nakasundong abot sa tuhod at may itinatawing-tawing sa daga. "Sige nga, kumanta ka ng blak is blak.""Ay, hiya ako," nag-aatubiling sagot ng babae, sabay subo sa daliri."Kung ayaw mo, aagawin namin ang anak mo," nakangising sabat ng pinakamalaki sa lahat, mahaba ang buhok at nakakorto lamang. At umambang aagawin ang karga ni Pingkaw.Umatras ang babae at hinigpitan pa ang yapos sa kanyang karga."Sige agawin natin ang kanyang anak," sabi nilang pahalakhak habang pasayaw-sayaw na pinalilibutan si Pingkaw.Maya-Maya'y nakita kong lumuhod si Pingkaw sa lupa at nag-iiyak na parang bata."Huwag niyo naming kunin ang anak ko. Isusumbong ko kayo sa meyor." Patuloy pa rin ang panindyo ng mga bata kahit na lumakas ang hagulhol ni Pingkaw.Nakadama ako ng pagkaawa kay Pingkaw at pagkainis sa mga bata. Kaya't sumigaw ako para takutin sila. "Hoy mga bata, salbahe n'yo! Tigilan n'yo ang pagtukso sa kanya."Ewan kung sa lakas ng pagsigaw ko'y natakot ang mga batang isa-isang nag-aalisan. Pagkaalis nila, tumingala si Pingkaw sa akin at nagsabi:"Meyor, kukunins nila ang aking anak."Hindi ko mapigilan ang aking pagngiti. May koronel, may sergeant, may senador siyang tawag sa akin. Ngayon meyor na naman. "O sige, Hindi na nila kukunin yan. Huwag ka nang umiyak."Ngumiti siya sa akin. Inihele ang kayang karga. Nahulog ang basahang ibinalot sa lata ng biskwit. Dali-Dali niya itong pinulot at muling ibinalot sa lata."Hele, hele tulog muna, wala ditto ang iyong ina…" ang kayang kanta habang ang lata'y ipinaghele at siya'y patiyad na nagsasayaw.Natigilan ako.At naalala ko ang Pingkaw na dati naming kapitbahay sa tambakan, nang Hindi pa siya ganito.Ang paghahalukay ng basura ang kanyang hanapbuhay (sa amin ang tambakan ng syudad) at ditto nagmumula ang kanyang makakain, magagamit o maipagbili. Madalas siyang umawit dati-rati. Hindi naman kagandahan ang kanyang tinig -basag at boses-lalaki. Subalit kung may ano itong gayuma na bumabalani sa pandinig. Ewan kung dahil sa tila malungkot na tinig ng kanyang paghehele o kung dahil sa pagtataka sa kanyang kasiyahan gayong isa lamang siyang naghahalukay ng basura.Kadalasan, pabalik na siya niyang galling sa tambakan. Ang kariton niya'y puno ng kartong papel, bote, mga sirang sapatos, at sa loob ng bag na burin a nakasabit sa gilid ng kanyang kariton, makikita mo ang kanyang pananghalian. Ito'y mga tira-tirang sadinas, karne norte o kaya'y pork and beans, pandesal na kadalasa'y nakagatan na at kung minsan, kung sinuswerte, may buto ng fried chicken na may lamang nakadikit. Sa kanyang yayat na katawan masasabing tunay na mabigat ang kanyang tinutulak, ngunit magugulat ka, tila nagagaanan siya at nakakakanta pa ng kundimang Bisaya.Pagdating niya sa harap ng kanilang barung-barong, agad niyang tatawagan ang kanyang anak: "Poray, Basing, Takoy, nandito na ako." At ang mga ito, Dali-daling nagtakbuhan pasalubong sa kanya habang Hindi makaringgan sa pagtatanong kung may uwi ba raw siyang dyens na estretsibol; ano ang kanilang pananghalian, nakabili ba raw siya ng bitsukoy?Dalawang taon kaming magkapitbahay ngunit Hindi ko man lamang nalaman ang kanyang tunay na pangalan. Pingkaw ang tawag ng lahat sa kanya, b'yuda na s'ya. Namatay ang kanyang asawa sa sakit ng epilepsy habang dinadala niya sa kanyang sinapupunan ang bunsong anak. Samantala, si Pisyang Tahur ay sumusumpa sa kanyang paboritong santo na Hindi raw kailanman nakasal si Pingkaw. Iba-iba raw ang ama ng kanyang tatlong anak. Ang kanyang panganay, si Poray, ay labis na mataas para sa kanyang gulang na labintatlong taon at masyadong payat. Tuwing makikita mo iting nakasuot ng estretsibol na dala ng ina mula sa tambakan, maaalala mo agad ang panakot-uwak sa maisan. Si Basing, ang sumunod, sungi ngunit mahilig pang pumangos tubo gayong umaagos lamang ang katas sa biyak ng kayang labi. Ang bunsong ewan kung tatlong taon pa lamang ay maputi at guwapung-gwapo. Ibang-iba sa kanyang mga kapatid kaya kung minsa'y naisip mong totoo nga ang sinasabi ni Pisyang Tahur.Pagkatapos mananghalian, aalisin na ni Pingkaw ang mga laman ng kariton, ihihiwalay ang mga lata mga bote, mga kariton at iba pang nakalagay rito sa napulot sa tambakan katulong ang kayang mga anak. Kinasanayan na ni Pingkaw na umawit habang gumagawa. Kung minsan, sumasabay ang kayang mga anak at ang sungi ang siyang may pinakamataas na tinig,. Pagkatapos, itutulak na niya ang kariton patungo sa Tsino na tagabili.Talagang mahal ni Pingkaw ang kanayang mga anak. Sa tambakan, karaniwang makikita mo na sinasaktan ng mga ina ang kanilang mga anak, ngunit Hindi mo man lamang makikita si Pingkaw na inaambaan ang kanyang mga anak. "Ang mga bata," nasabi niyang minsang bumili siya ng tuyo sa talipapa at nakitang pinapalo ng isang ina ang maliit na anak na nahuli nitong tumitingin sa malalaswang larawan, "Hindi kailangang paluin, sapat nang turuan sila nang malumanay. Iba ang batang nakikinig sa magulang dahil sa paggalang at pagmamahal. Ang mga bata, kung saktan, susunod sa iyo subalit magrerebelde at magkimkim ng sama ng loob."Sa tunggalian ng pamumuhay sa tambakan na roo, ang isang tao'y handing tumapak sa ilong ng kapwa tao mabuhay lamang. Nakapagtataka si Pingkaw. Lubha siyang matulungin lalo na sa katulad niyang naghahalukay lamang ng basura. Madalas siyang tumutulong sa pagtutulak ng kariton ng iba lalo na ng mga bata at matatanda. Sinasabi rin na sa pagsisimba niya tuwing Linggo Hindi kukulangin sa piseta anf kayang ipinamamahagi sa mga nagpapalimos.Alam ng lahat sa tambakan ang pangyayaring ito. Minsan, nagkasakit ng el to rang sunging anak ni Pingkaw. Nagtungo ang babae sa suking Tsino. Nakiusap na pautangin siya. Magpapahiram naman daw ang Tsino ngunit sa isang kondisyon. Bukambibig na ang pagkagahaman sa babae ng Tsino na ito: pinagdugtung-dugtong ng mga tagatambakan kung ano ang kondisyong iyon sapagkat wala naman talagang nakasaksi sa pag-uusap ng dalawa. Nalaman na ng lahat ang mga naganap; ang pagkabasag ng kawali na inihambalos ni Pingkaw sa ulo ng Tsino.Hindi rin nadala ni Pingkaw ang kanyang anak sa doctor. Pag-uwi niya, naglaga siya ng dahon ng bayabas at ipinainom sa anak. Iyon nalamang ang nakapagpabuti sa bata."Nagpapakita rin na may awa ang Diyos. Kung ninais Niyang mamatay ang aking anak, sana'y namatay na. ngunit dahil naisip pa Niyang mabuhay ito, nabuhay rin kahit Hindi naipadoktor," ang sabi ni Pingkaw nang magpunta siya sa talipapa bago pa man gumaling ang kanyang anak.Minsang nag-uusap ang mga nagsisipagtipon sa talipapa tungkol sa bigas relip, at iba pang bagay na ipinamimigay ng ahensya na nangangalaga sa mga mahihirap. Sumabat si Pingkaw na nagkataong naroroon, "Bakit iaasa ko pa sa ahensya ang aking pamumuhay? Malusog at masigla pa naman ako sa pagtutulak ng aking kariton upang tulungan. Marami pa riyang iba na higit na nararapat tulungan. Ang hirap lang sa ating pamahalaan, kung sino ang dapta tulungan ay Hindi tinutulungan. Ngunit ang ibang mabuti naman ang pamumuhay, sila pa ang nakatatanggap ng tulong. Kabaliwan…"Iyan si Pingkaw. Kontento na siya sa kanyang naabot sa buhay.Naganap ang sumunod na pangyayai kay Pingkaw nang ako'y nasa bahay ng aking kapatid na may sakit. Isinalaysay ito ng aking mga kapitbahay pagbalik ko, at matinding galit ang aking nadama.Isang araw, matapos silang mag-agahan ng kayang mga anak, bigla na lamang namilipit ang mga bata sa sakit sa tiyan. Ewan kung dahil sa sardines o sa kung ano mang panis na kanilang nakain.Natuliro si Pingkaw. Nagsisigaw. Tumakbo siya sa mga kapitbahay upang humingi ng tulong. Ngunit wala silang maitulong maliban sa pagsabihan siyang kailangan dalhin ang mga anak sa ospital.Walang nagdaraang mga saasakyan sa kalyehon kaya sa kariton isinakay ni Pingkaw ang kanyang mga anak. Nagtungo siya sa bahay ng isang doktor na malapit lamang, ngunit wala ang doktor at naglalaro ng golp, ayon sa katulong.Itinulak niyang muli ang kariton at nagpunta sa bahay ng isa pang doktor. Matagal siyang tumimbre nakita niyang may sumisilip-silip sa bintana.Kaya nagugulkuhang itinulak na naman ni Pingkaw ang kanyang kariton papuntang bayan. May doktor doon ngunit wala naming gamut para sa nalason.Halos Hindi makakilos sa pagod si Pingkaw, bukod pa sa kanyang lubhang pagkalumbay sa pagiging maramot ng kapalaran. Ipinagpatuloy niya ang pagtulak ng kariton.Nang makarating siya sa punong kalsada, maraming sasakyan ang kanyang pinahinto upang isakay ang kanyang mga may sakit na anak ngunit wala ni isa sa mga ito ang tumigil. Maya-Maya napansin niyang Hindi na kumikilos ang kanyang panganay. Para siyang sinakluban ng langit nang mabatid niyang Hindi na ito humihinga. Umiiyak siyang nagpatuloy sa pagtulak ng kariton para iligtas ang buhay ng natitira pa niyang dalawang anak. Maraming tao ang may pagkamanghang nagmasid sa kanya, subalit wala kahit isa mang lumapiot upang tumulong. Tumalbug-talbog ang katawan ng kanyang mga anak sa kariton habang nagdaraan ito sa mga lubak-lubak ng kalsada.Pakiramdam niya'y isang daang taon na siya nang makarating sa pambansang ospital. Matapos ang pagtuturuan ng mga doktor at narses na ang tinitingnan lamang ay mga pasyenteng mayayaman na wala naming sakit, binigyan din ng gamut ang dalawang anak ni Pingkaw.Nang gumabi'y namatay si Poray, ang pinakamatanda. Dalawang araw pa ang lumipas, sumunod namang namatay ang bunso.Nakarinig na naman ako ng kaguluhan. Muli akong dumungaw. Si Pingkaw na nagbalik, sinusundan na naman ng mga pilyong bata."Hele-hele, tulog muna, wala ditto ang iyong nanay…" ang kanta niya, habang ipinaghehele ang binihisang lata
Si pinkaw ni isabelo s?
Si PingkawMaikling Kwentong HiligaynonNi Isabelo S. SobregaNaalimpongatan ako sa pagtulog nang hapong iyon sa sigawan at nanunuyang tawanan ng mga bata sa kalsada. Dali-Dali akong bumangon, nagpahid ng pawis at dumungaw sa bintana. Si Pingkaw pala na sinusundan ng mga bata. Gula-gulanit ang kanyang damit na ilang ulit nang tinagpian at may medyas ang isang paa na ewan kung asul o berde. Malayo siya kaya't di ko Makita nang mabuti. Sa kabilang binti, may nakataling pulang papel de Hapon na may kabit na lata sa dulo. Sa kanyang ulo, may nakapatong na palara na kumikinang tuwing tinatamaan ng sinag ng araw."Hoy, Pingkaw," sigaw ng isang bata na nakasundong abot sa tuhod at may itinatawing-tawing sa daga. "Sige nga, kumanta ka ng blak is blak.""Ay, hiya ako," nag-aatubiling sagot ng babae, sabay subo sa daliri."Kung ayaw mo, aagawin namin ang anak mo," nakangising sabat ng pinakamalaki sa lahat, mahaba ang buhok at nakakorto lamang. At umambang aagawin ang karga ni Pingkaw.Umatras ang babae at hinigpitan pa ang yapos sa kanyang karga."Sige agawin natin ang kanyang anak," sabi nilang pahalakhak habang pasayaw-sayaw na pinalilibutan si Pingkaw.Maya-Maya'y nakita kong lumuhod si Pingkaw sa lupa at nag-iiyak na parang bata."Huwag niyo naming kunin ang anak ko. Isusumbong ko kayo sa meyor." Patuloy pa rin ang panindyo ng mga bata kahit na lumakas ang hagulhol ni Pingkaw.Nakadama ako ng pagkaawa kay Pingkaw at pagkainis sa mga bata. Kaya't sumigaw ako para takutin sila. "Hoy mga bata, salbahe n'yo! Tigilan n'yo ang pagtukso sa kanya."Ewan kung sa lakas ng pagsigaw ko'y natakot ang mga batang isa-isang nag-aalisan. Pagkaalis nila, tumingala si Pingkaw sa akin at nagsabi:"Meyor, kukunins nila ang aking anak."Hindi ko mapigilan ang aking pagngiti. May koronel, may sergeant, may senador siyang tawag sa akin. Ngayon meyor na naman. "O sige, Hindi na nila kukunin yan. Huwag ka nang umiyak."Ngumiti siya sa akin. Inihele ang kayang karga. Nahulog ang basahang ibinalot sa lata ng biskwit. Dali-Dali niya itong pinulot at muling ibinalot sa lata."Hele, hele tulog muna, wala ditto ang iyong ina…" ang kayang kanta habang ang lata'y ipinaghele at siya'y patiyad na nagsasayaw.Natigilan ako.At naalala ko ang Pingkaw na dati naming kapitbahay sa tambakan, nang Hindi pa siya ganito.Ang paghahalukay ng basura ang kanyang hanapbuhay (sa amin ang tambakan ng syudad) at ditto nagmumula ang kanyang makakain, magagamit o maipagbili. Madalas siyang umawit dati-rati. Hindi naman kagandahan ang kanyang tinig -basag at boses-lalaki. Subalit kung may ano itong gayuma na bumabalani sa pandinig. Ewan kung dahil sa tila malungkot na tinig ng kanyang paghehele o kung dahil sa pagtataka sa kanyang kasiyahan gayong isa lamang siyang naghahalukay ng basura.Kadalasan, pabalik na siya niyang galling sa tambakan. Ang kariton niya'y puno ng kartong papel, bote, mga sirang sapatos, at sa loob ng bag na burin a nakasabit sa gilid ng kanyang kariton, makikita mo ang kanyang pananghalian. Ito'y mga tira-tirang sadinas, karne norte o kaya'y pork and beans, pandesal na kadalasa'y nakagatan na at kung minsan, kung sinuswerte, may buto ng fried chicken na may lamang nakadikit. Sa kanyang yayat na katawan masasabing tunay na mabigat ang kanyang tinutulak, ngunit magugulat ka, tila nagagaanan siya at nakakakanta pa ng kundimang Bisaya.Pagdating niya sa harap ng kanilang barung-barong, agad niyang tatawagan ang kanyang anak: "Poray, Basing, Takoy, nandito na ako." At ang mga ito, Dali-daling nagtakbuhan pasalubong sa kanya habang Hindi makaringgan sa pagtatanong kung may uwi ba raw siyang dyens na estretsibol; ano ang kanilang pananghalian, nakabili ba raw siya ng bitsukoy?Dalawang taon kaming magkapitbahay ngunit Hindi ko man lamang nalaman ang kanyang tunay na pangalan. Pingkaw ang tawag ng lahat sa kanya, b'yuda na s'ya. Namatay ang kanyang asawa sa sakit ng epilepsy habang dinadala niya sa kanyang sinapupunan ang bunsong anak. Samantala, si Pisyang Tahur ay sumusumpa sa kanyang paboritong santo na Hindi raw kailanman nakasal si Pingkaw. Iba-iba raw ang ama ng kanyang tatlong anak. Ang kanyang panganay, si Poray, ay labis na mataas para sa kanyang gulang na labintatlong taon at masyadong payat. Tuwing makikita mo iting nakasuot ng estretsibol na dala ng ina mula sa tambakan, maaalala mo agad ang panakot-uwak sa maisan. Si Basing, ang sumunod, sungi ngunit mahilig pang pumangos tubo gayong umaagos lamang ang katas sa biyak ng kayang labi. Ang bunsong ewan kung tatlong taon pa lamang ay maputi at guwapung-gwapo. Ibang-iba sa kanyang mga kapatid kaya kung minsa'y naisip mong totoo nga ang sinasabi ni Pisyang Tahur.Pagkatapos mananghalian, aalisin na ni Pingkaw ang mga laman ng kariton, ihihiwalay ang mga lata mga bote, mga kariton at iba pang nakalagay rito sa napulot sa tambakan katulong ang kayang mga anak. Kinasanayan na ni Pingkaw na umawit habang gumagawa. Kung minsan, sumasabay ang kayang mga anak at ang sungi ang siyang may pinakamataas na tinig,. Pagkatapos, itutulak na niya ang kariton patungo sa Tsino na tagabili.Talagang mahal ni Pingkaw ang kanayang mga anak. Sa tambakan, karaniwang makikita mo na sinasaktan ng mga ina ang kanilang mga anak, ngunit Hindi mo man lamang makikita si Pingkaw na inaambaan ang kanyang mga anak. "Ang mga bata," nasabi niyang minsang bumili siya ng tuyo sa talipapa at nakitang pinapalo ng isang ina ang maliit na anak na nahuli nitong tumitingin sa malalaswang larawan, "Hindi kailangang paluin, sapat nang turuan sila nang malumanay. Iba ang batang nakikinig sa magulang dahil sa paggalang at pagmamahal. Ang mga bata, kung saktan, susunod sa iyo subalit magrerebelde at magkimkim ng sama ng loob."Sa tunggalian ng pamumuhay sa tambakan na roo, ang isang tao'y handing tumapak sa ilong ng kapwa tao mabuhay lamang. Nakapagtataka si Pingkaw. Lubha siyang matulungin lalo na sa katulad niyang naghahalukay lamang ng basura. Madalas siyang tumutulong sa pagtutulak ng kariton ng iba lalo na ng mga bata at matatanda. Sinasabi rin na sa pagsisimba niya tuwing Linggo Hindi kukulangin sa piseta anf kayang ipinamamahagi sa mga nagpapalimos.Alam ng lahat sa tambakan ang pangyayaring ito. Minsan, nagkasakit ng el to rang sunging anak ni Pingkaw. Nagtungo ang babae sa suking Tsino. Nakiusap na pautangin siya. Magpapahiram naman daw ang Tsino ngunit sa isang kondisyon. Bukambibig na ang pagkagahaman sa babae ng Tsino na ito: pinagdugtung-dugtong ng mga tagatambakan kung ano ang kondisyong iyon sapagkat wala naman talagang nakasaksi sa pag-uusap ng dalawa. Nalaman na ng lahat ang mga naganap; ang pagkabasag ng kawali na inihambalos ni Pingkaw sa ulo ng Tsino.Hindi rin nadala ni Pingkaw ang kanyang anak sa doctor. Pag-uwi niya, naglaga siya ng dahon ng bayabas at ipinainom sa anak. Iyon nalamang ang nakapagpabuti sa bata."Nagpapakita rin na may awa ang Diyos. Kung ninais Niyang mamatay ang aking anak, sana'y namatay na. ngunit dahil naisip pa Niyang mabuhay ito, nabuhay rin kahit Hindi naipadoktor," ang sabi ni Pingkaw nang magpunta siya sa talipapa bago pa man gumaling ang kanyang anak.Minsang nag-uusap ang mga nagsisipagtipon sa talipapa tungkol sa bigas relip, at iba pang bagay na ipinamimigay ng ahensya na nangangalaga sa mga mahihirap. Sumabat si Pingkaw na nagkataong naroroon, "Bakit iaasa ko pa sa ahensya ang aking pamumuhay? Malusog at masigla pa naman ako sa pagtutulak ng aking kariton upang tulungan. Marami pa riyang iba na higit na nararapat tulungan. Ang hirap lang sa ating pamahalaan, kung sino ang dapta tulungan ay Hindi tinutulungan. Ngunit ang ibang mabuti naman ang pamumuhay, sila pa ang nakatatanggap ng tulong. Kabaliwan…"Iyan si Pingkaw. Kontento na siya sa kanyang naabot sa buhay.Naganap ang sumunod na pangyayai kay Pingkaw nang ako'y nasa bahay ng aking kapatid na may sakit. Isinalaysay ito ng aking mga kapitbahay pagbalik ko, at matinding galit ang aking nadama.Isang araw, matapos silang mag-agahan ng kayang mga anak, bigla na lamang namilipit ang mga bata sa sakit sa tiyan. Ewan kung dahil sa sardines o sa kung ano mang panis na kanilang nakain.Natuliro si Pingkaw. Nagsisigaw. Tumakbo siya sa mga kapitbahay upang humingi ng tulong. Ngunit wala silang maitulong maliban sa pagsabihan siyang kailangan dalhin ang mga anak sa ospital.Walang nagdaraang mga saasakyan sa kalyehon kaya sa kariton isinakay ni Pingkaw ang kanyang mga anak. Nagtungo siya sa bahay ng isang doktor na malapit lamang, ngunit wala ang doktor at naglalaro ng golp, ayon sa katulong.Itinulak niyang muli ang kariton at nagpunta sa bahay ng isa pang doktor. Matagal siyang tumimbre nakita niyang may sumisilip-silip sa bintana.Kaya nagugulkuhang itinulak na naman ni Pingkaw ang kanyang kariton papuntang bayan. May doktor doon ngunit wala naming gamut para sa nalason.Halos Hindi makakilos sa pagod si Pingkaw, bukod pa sa kanyang lubhang pagkalumbay sa pagiging maramot ng kapalaran. Ipinagpatuloy niya ang pagtulak ng kariton.Nang makarating siya sa punong kalsada, maraming sasakyan ang kanyang pinahinto upang isakay ang kanyang mga may sakit na anak ngunit wala ni isa sa mga ito ang tumigil. Maya-Maya napansin niyang Hindi na kumikilos ang kanyang panganay. Para siyang sinakluban ng langit nang mabatid niyang Hindi na ito humihinga. Umiiyak siyang nagpatuloy sa pagtulak ng kariton para iligtas ang buhay ng natitira pa niyang dalawang anak. Maraming tao ang may pagkamanghang nagmasid sa kanya, subalit wala kahit isa mang lumapiot upang tumulong. Tumalbug-talbog ang katawan ng kanyang mga anak sa kariton habang nagdaraan ito sa mga lubak-lubak ng kalsada.Pakiramdam niya'y isang daang taon na siya nang makarating sa pambansang ospital. Matapos ang pagtuturuan ng mga doktor at narses na ang tinitingnan lamang ay mga pasyenteng mayayaman na wala naming sakit, binigyan din ng gamut ang dalawang anak ni Pingkaw.Nang gumabi'y namatay si Poray, ang pinakamatanda. Dalawang araw pa ang lumipas, sumunod namang namatay ang bunso.Nakarinig na naman ako ng kaguluhan. Muli akong dumungaw. Si Pingkaw na nagbalik, sinusundan na naman ng mga pilyong bata."Hele-hele, tulog muna, wala ditto ang iyong nanay…" ang kanta niya, habang ipinaghehele ang binihisang lata http://wiki.answers.com/Si_pinkaw_ni_isabelo_s_sobrevega#ixzz1SIkSD7uq
Copy of the story si Pinkaw?
Si Pinkaw(Maikling kwentong Hiligaynon)Isabelo S. SobrevegaNaalimpungatan ako sa pag-idlip nang hapong iyon dahil sa napakaingay na sigawan at tawanan ng mga bata sa lansangan. Napilitan akong bumangon, nagpahid ng pawis at dumungaw sa bintana. Si pinkaw pala na sinusundan ng mga bata. May karga-kargang kung ano at pasayaw-sayaw na naglalakad. Gula-gulanit ang kanyang damit na ilang ulit nang tinagpian, at ang isang paa'y may medyas na marahil ay asul o berde. Hindi ko matiyak dahil malayu-layo na rin ang kanyang kinaroroonan. Sa kabilang binti, may nakataling pulang papel na may nakakabit na lata ng gatas sa dulo. Sa kanyang ulo, may nakapatong na palarang kumikinang tuwing tinatamaan ng araw."Hoy, Pinkaw," sigaw ng isang batang nakasandong abot tuhod at may itinatawing-tawing na daga, "kumanta ka nag ng blak is blak.""Sige na, Pinkaw," udyok ng iba pang mga bata."Ayoko nga, nahihiya ako," pakiyemeng sagot ng babae sabay subo sa daliri."Kung ayaw mo, aagawin naming ang anak mo!" nakangising sabat ng pinakamalaki sa lahat. Mahaba ang buhok at nakakorto llamang. At umambang aagawin an gang karga ni Pinkaw. Umatras ang babae at hinigpitan pa ang yapos sa kanyang karga.Nagsigawan ang mga bata habang pasayaw-sayaw na pinalilibutan si Pinkaw."Sige, agawin natin ang kanyang anak," sabi nila sabay halakhak.Maya-maya'y nakita kong sumalampak si Pinkaw at nag-iiyak na tumadyak-tadyak sa lupa."Huwag ni'yo namang kunin ang anak ko. Isusumbong ko kayo sa mayor." Patuloy pa rin ang panunudyo ng mga bata sa babae. Lalong lumakas ang hagulgol ni Pinkaw. bata!Naawa ako sa babae at nainis sa mga bata. Kaya't sinigawan ko sila upang takutin. "Hoy, mga bata! Mga salbahe kayo. Tigilan n'yo iyang panunukso sa kanya."Marahil natakot sa lakas ng pagsigaw ko ang mga bata kaya't isa-isang nag-alisan. Nang wala na ang mga bata, tumingala sa akin si Pinkaw at nagsabing:"Meyor, kukunin nila ang aking anak."Hindi ko napigilan ang pagngiti. May koroneL, may sardyen, may senador siyang tawag sa akin at ngayon nama'y mayor. "O sige, hindi na nila kukunin iyan. Huwag ka nang umiyak."Nginitian niya ako. Inihele ang karga. Nahulog ang basahang nakabalot doon at nakita kong lata pala iyon ng biskwit. Dali-dali niyang pinulot iyon at muling ibinalot sa lata."Hele-hele, tulog muna, wla rito ang iyong nanay..." ang kanyang kanta habang ipinaghehehebat siya'y patiyad na sumasayaw-sayaw.Natigilan ako. Lumala na ang pagkaloka ni Pinkaw. Nakakaawa naman.At naalala ko ang Pinkaw na dating kapitbahay naming sa tambakan, nang hindi pa iyon nababaliw.Paghahalukay ng basura ang kanyang hanapbuhay (narito sa amin ang tambakan ng basura ng siyudad); ditto siya nakakuha ng makakain, magagamit o maipagbibili. Dati-rati, madalas siyang kumakanta. Hindi kagandahan ang kanyang patagulaylay na pagkanta. Habang tumutulak sa karitong may tatlong gulong, pababa sa lubak-lubak at maputik na lansangan, sinusundan siya ng mga asong kumakahol. Isang bagay lamang ang mapupuna mo sa kanya-lagi siyang kumakanta. Hindi naman maganda ang kanyang boses-Basag nga at boses lalaki. Subalit may kung anong kapangyarihang bumabalani sa pandinig. Marahil dahil ito sa malungkot na tono ng kanyang awit o marahil sa iyong pagtataka kung bakit ganoon siya kasaya gayong naghahalukay lamang siya ng basura.Kadalasan, oras na ng pananghalian kung siya'y umuwi mula sa tambakan. Ang kariton niya'y puno ng mga karton, papel, bote , basahan, sirang sapatos; at sa bag na buri na nakasukbit sa gilid ng kariton, makikita mo ang kanyang pananghalian. Mga tira-tirang sardinas, karne norte o kaya'y pork-en-bins, pan de sal na kadalasa'y nakagatan na, at kung minsang sinuwerte, may buto ng prayd tsiken na may lamang nakadikit. Sa kanyang payat na katawan, masasabing tunay na mabigat ang kanyang itinutulak, ngunit magugulat ka, tila nagagaanan siya at madalas pang kumakanta ng kundimang bisaya.Pagdating niya sa harap ng kanyang barungbarong, agad niyang tatawagin ang mga anak: "Poray, Basing, Takoy, nanadito na ako." At ang mga ito'y kaagad magtatakbuhang magkasalubong sa kanya habang hindi magkaringgan sa pagtatanong kung may uwi siyang jeans na istretsibol; ano ang kanilang pananghalian, nakabili raw ba siya ng bitsukoy?Dalawang taon kaming magkapitbahay ngunit hindi ko man lang nabatid ang tunay niyang pangalan. "Pinkaw" ang tawag ng lahat sa kanya. Ayon sa kanya, balo na raw siya. Namatay ang kanyang asawa sa sakit na epilepsy habang dinadala niya sa kanyang sinapupunan ang bunsong anak. Subalit sinusumpa ni Pisyang sugarol sa kanyang paborit ong santo na hindi raw kailanman nakasal si Pinkaw. Iba-iba raw ang mga ama ng kanyang tatlong anak. Ang kanyang panganay na si Poray, ay labis na mataas para sa kanyang gulang na labintatlong taon at napakapayat. Tuwing makikita mo itong nakasuot ng istretsibol na dala ng ina mula sa tambakan, agad mong maaalala ang mga panakot-uwak sa maisan. Si Basing ang pangalawa, sungi na ngunit napakahilig pumangos ng tubo gayong umaagos lamang ang katas nito sa biyak ng kanyang labi. Ang bunso na marahil ay mga tatlong taon pa lamang ay maputi at gwapong-gwapo. Ibang-iba siya sa kanyang mga kapatid kaya minsa'y maiisip mo na totoo nga ang sinasabi ni Pisyang sugarol.Pagkatapos mananghalian, aalisin na ni Pinkaw ang laman ng kariton, ihihiwalay ang mga lata, ang mga bote, ang mga karton, at iba pang bagay na napupulot sa tambakan katulong ang kanyang mga anak, at ang suungi ang siyang pinakamalakas na tinig. Pagkatapos, itutulak na niya ang kariton patungo sa Intsik na tagabili.Mahal na mahal ni Pinkaw ang kanyang mga anak. Sa tambakan, karaniwang makikita mo na sinasaktan ng mga ina ang kanilang mga anak, ngunit hindi mo man lang makikita si Pinkaw na inaambaan ang kanyang mga anak."Ang mga bata," nasabi niya minsang bumibili ng tuyo sa tindahan at nakitang pinapalo ng isang ina ang maliit na anak na nahuling tumitingin sa malalaswang larawan. "Hindi kailangang paluin; sapat nang sabihan sila nang malumanay. Iba ang batang nakikinig sa magulang dahil sa paggalang at pagmamahal. Ang bata kung saktan, susunod siya sa iyo subalit magrerebelde at magkikimkim ng sama ng loob."Sa tunggalian ng kabuhayan sa tambakan, kung saan ang tao ay handang tumapak sa ilong ng kapwa-tao upang mabuhay, nakapagtataka ang katangian ni Pinkaw. lubha siyang matulungin, lalo na sa katulad niyang naghahalukay lamang ng basura. Madalas siyang tumutulong sa pagtutulak ng kariton ng iba, lalo na ng matatanda at bata. Sinasabi rin na sa pagsisimba niya tuwing linggo'y hindi kukulangin sa beinte sentimos ang ipinamamahagi niya sa pulubi.Batid ng lahat sa tambakan ang mga ito. Minsan, nagkasakit ng El Tor ang sunging anak ni Pinkaw. nagtungo siya sa suking Intsik. Nakiusap na pautangin siya. Magpapahiram naman daw ang Intsik ngunit sa isang kundisyon. Bukambibig na ang pagkahayok sa babae ng Intsik na ito, kaya pinagdugtong-dugtong ng mga taga-tambakan kung ano ang kundisyong iyon, sapagkat wala naman talagang nakasaksi sa pag-uusap ng dalawa. Batid na ng lahat ang sumunod na nangyari. Ang pagkabasag ng kawali na inihambalos ni Pinkaw sa ulo ng Intsik.Hindi rin nadala ni Pinkaw sa doctor ang kanyang anak. Pag-uwi niya, naglaga siya ng dahon ng bayabas at ipinainom sa anak. Iyon lamang ang nagpagaling sa bata."Nagpapatunay pa rin na may awa ang Diyos. Kung ninais niyang mamatay ang aking anak, sanay namatay na. Ngunit dahil nais pa niyang mabuhay ito, nabuhay na kahit hindi naipaduktor," sabi ni Pinkaw nang magpunta siya sa tindahan bago pa man gumaling ang kanyang anak.Minsan, napag-usapan ng mga nagtitipon sa tindahan ang tungkol sa bigas, relip, at iba pang bagay na ipinamimigay ng ahensya ng pamahalaan na nangangalaga sa mahirap. Subalit si Pinkaw na nagkataong naroroon, "Bakit iaasa ko sa pamahalaan ang aking pamumuhay? Malakas at masigla pa naman ako sa pagtutulak ng aking kariton upang maging palamunin. Marami pang iba riyan na nararapat bigyan ng tulong. Ang hirap lang sa ating gobyerno, kung sino ang higit na nangangailangan ay siyang hindi tinutulungan. Ngunit ang ibang tao riyan na mabuti naman ang kalagayan sa buhay ang siyang nagkakamal ng tulong. Kalokohan..."Iyan si Pinkaw. kontento na siya sa kanyang maaabot sa buhay.Naganap ang susunod na pangyayari ng wala ako sa amin sapagkat nasa bahay ako ng kapatid kong maysakit. Isinalaysay na lamang ito ng aking mga kapitbahay pagbalik ko, at matinding galit ang aking nadama sa kanila.Isang araw pala, matapos mananghalian ang mag-anak, bigla na lamang namilipit sa sakit ngtiyan ang mga bata. Marahil, sardinas o anumang panis na pagkain ang naging sanhi nito.Natuliro si Pinkaw. Nagsisigaw. Tumakbo sa mga kapitbahay upang humingi ng tulong. Ngunit wala silang maitulong maliban sa pagsasabihan siyang dalhin ang anak sa ospital.Walang nagdaraang sasakyan sa kalyehon kaya sa kariton isinakay ni Pinkaw ang mga anak. Nagtungo siya sa bahay ng doctor na malapit lamang, ngunit wala ang duktor sapagkat naglalaro raw ito ng golf, ayon sa katulong.Kaya natatarantang itinulak ni Pinkaw ang kanyang kariton sa isa ppang duktor. Matagal siyang tumimbre sa trangkahan ngunit walang nagbukas gayong nakita niyang may sumisilip-silip sa bintana.Litong-lito, itinulak na naman ni Pinkaw ang kanyang kariton papuntang bayan. Halos din a makakilos sa pangangapos ng hininga, bukod pa sa lubhang kalungkutan sa pagiging maramot ng kapalaran. Ipinagpatuloy niya ang pagtulak ng kariton.Nang makarating siya sa punong kalsada, maraming sasakyan siyang pinapahinto upang isakay ang maysakit na mga anak, ngunit wala ni isa man lang ang tumigil. Maya-maya'y napansing hindi na kumikilos ang kanyang panganay. Sinalat niya ito at parang sinakluban siya ng langit nang mabatid niyang ito'y hindi na humihinga. Humahagulgol niyang ipinagpatuloy ang pagtulak ng kariton upang sikaping mailigtas ang buhay ng dalawa pa niyang anak. Maraming tao ang nagmamasid lamang sa kanya ngunit nakapagtataka kung bakit wala man lang kahit isa ang lumapit sa kanya upang tumulong. Tumatalbog-talbog ang katawan ng kanyang mga anak sa kariton tuwing dumaraan ito sa lubak-lubak na kalsada.Pakiramdam niya'y isang daang taon na lumipas bago niya narating ang ospital ng pamahalaan. Matapos ang pagtuturuan ng mga duktor at nars, na ang binibigyang pansin lamang ay ang mga pasyenteng mukhang mayaman, nalapatan din ng gamut ang dalawang anak ni Pinkaw.Kinagabiha'y namatay si Basing, ang sungi. Dalawang araw pa ang lumipas at sumusunod namang namatay ang bunso.Nakarinig na naman ako ng mga ingay. Muli akong dumungaw. Bumalik si Pinkaw, sinusundan na naman ng mga pilyong bata."Hele-hele, tulog muna. Wala rito ang iyong nanay..." ang kanta niya habang ipinaghehele sa kanyang mga bisig ang binihisang lata.
Where is the setting the story about the feast of the dead by cevdet kudret?
Enero nagbago ang kulay ng hangin. Sa ilalim ng abuhin langit, ang mundo ang tila grimmer. Tao nagpunta lamang para sa trabaho. Ang kalye, lalo na sa likod kalye, ay madalas na stretched hubad at walang laman. Nagkaroon walang tao sa ilalim ng puno owk, sa ang mga courtyards ng mosques, sa ang fountains-ang spot ng katiwasayan at pagtitipon ng mga lugar para sa mga bata ng desyerto. Halos araw-araw ay mayroong isang tao na pumunta sa makuha ang mga araw na tubig. Isang batang lalaki na ay sa fountain para sa tubig na tanghali tumakbo pabalik sa kanyang kalye panting, at sinabi ang unang tao na siya nakita: "Dursun Agha ay patay!" Dursun Agha ay isang pamilyar na pigura ng kalye. Siya ay tungkol sa limampung; isang matatag na tao na may isang ikot itim na balbas. Siya ay ang carrier ng tubig, na halos ginawa sa parehong dulo matugunan, may isang asawa at dalawang bata sa isang maliit na, dalawang-palapag na bahay. Ang kanyang buong kabisera ay binubuo ng dalawang lata ng tubig at ng isang poste sa kanyang balikat ang bawat umaga, ng hooking ang mga lata sa pamamagitan ng kanilang pinangangasiwaan ang chains; set siya sa kanyang unang tawag, sa kanyang sariling kalye: "Tubig, tubig sa pangangailangan ng kahit sino?" Kanyang mababang matunog na tinig ay maaaring dalhin ang bilang malayo bilang lat bahay sa kalye. Yaong siya kailangan ng tubig ay tumawag sa likod, "Dursun Agha, isang biyahe," o dalawang biyahe, "o" tatlong biyahe "." Isang biyahe "ay nilalayong ng dalawang mga lata ng tubig. Pagkatapos Dursun Agha ay umakyat sa ang fountain sa burol, punan ang kanyang mga lata, at kaya ay pumunta sa at pabalik-balik, sa pagitan ng fountain at ang mga bahay, araw lahat katagal niya nakuha ng tatlong kurush para sa bawat biyahe; ang paraan na ito ng mga kita, ito ay naging imposible sa feed apat na mouths, ngunit salamat sa Diyos, para sa kanyang asawa Gulnaz ay tinatawag na sa, tatlo o apat na beses sa isang linggo, bilang isang charwoman. Sa loob ng limitadong pagkakataon ng kanyang trabaho, sinubukan niya upang matulungan ang kanyang asawa na kumita lamang ng isang maliit na bit mas, pagdaraya sa maliit na paraan na kalunus-lunos, hindi nakakapinsala at kahit walang sala-gamit ang isang maliit na etra tubig, lamang ng isang maaari o dalawa, upang ang kanyang asawa ay maaaring kumita ng ilang higit pa tatlong Kurush. Ngayon ang lahat ng ito ay biglang natapos. Ang dahilan ng kamatayan ng dursun Agha ay lalong madaling panahon natuklasan. Pagkatapos ha ay baluktot ang mga punung-puno na lata sa ang poste, siya ay na slipped habang sinusubukang upang tumayo sa yelo na ay hardened sa panahon ng gabi bago, yelo linisan mapaglalang bilang salamin sa tubig na patuloy na dripping sa paglipas ng ito. Hindi niya ang kanyang balanse layo dahil sa ang mabigat na load ng buong lata ng tubig, at siya ay pindutin ang kanyang ulo sa bato ang mangkok sa ilalim ng tap. Sino ang maaaring kailanman ay inaasahan sa kanya upang mamatay kaya biglang? Naghahanap sa Dursun Agha, maaari isa maaga isipin ang bato ng pagiging marupok at pagkuha ng saktan. Subalit siya? Sino ang maaaring naisip na maaaring siya bagsak ang kanyang bungo? Gayunpaman, kahit na kung ang isang tao ay tumingin matigas at matibay, maaari siya mamatay, tulad na ang lahat ng ang biglaang. Kapag Gulnaz narinig ang balita, siya froze. Maaaring ito ang kaparusahan ng kanyang maliit na trick, para sa kanyang mga pagdaraya? Hindi, naku hindi, ang Diyos ay hindi mai na malupit. Ito ay hindi maaaring maging ngunit isang aksidente. May mga saksi; slipped siya, Nahulog, at namatay. Sinuman ay maaaring mahulog na paraan at mamatay. Marahil sila ay maaaring, ngunit hindi bababa sa kanilang kaliwa ng isang bagay sa likod ng mga ito upang suportahan ang kanilang pamilya. Ang lahat ng mga estado na Dursun Agha ay iniwan ng dalawang lata at isang poste. Ano ang Gulnaz pagpunta sa ko ngayon? Inisip niya at naisip ngunit maaaring gumawa ng walang desisyon. Ay hindi ito madaling iwanang lahat ng nag-iisa sa dalawang bata, isang siyam na taon gulang at ang iba pang anim. Kung paano siya maaaring feed ang dalawang mouths na ito sa pamamagitan ng paghuhugas ng mga damit lamang dalawang beses o tatlong beses sa isang linggo? Siya remembered ang lahat ng tubig siya ay ginagamit upang malayang. Baka siya na lang pati na rin hindi nag-iisip ng tubig ngayon. Sa isang instant na ang lahat ay nagbago. Ngayon walang pagkakaiba sa pagitan ng paggamit ng magkano tubig at gamit ang maliit na. Kung maaari lamang siya makahanap ng isang paraan out at biglang maging isang bagay na sa galit-nagkaroon paglililo sa sa kinang, awayan sa kanyang daloy. Siya walang mas nais na makita o marinig ang mga ito. Kapag ang kamatayan ang nangyayari sa isang bahay, walang tingin ng pagluluto. Ang unang bagay na sambahayan ang kalimutan ang pagkain. Ito napupunta sa para sa 36, ​​o baka 48 na oras sa mga pinaka-ngunit sa lalong madaling panahon bilang ang gnawing isang ay nadama sa mga stomachs, o ng isang pagkawalang-sigla sa limbs, sabi ng ng isang tao sa bahay, "Halika, kailangan naming magkaroon ng pagkain," at samakatuwid, sa pagkain, nagsisimula ang balik sa dati kurso ng buhay. Ito ay isang modernong tradisyon para sa mga kapitbahay na magpadala ng pagkain, para sa isang araw o dalawa, sa mga nawalan bahay. Ang unang pagkain na dumating sa Gulnaz at ang kanyang mga anak mula sa puting bahay sa sulok. Raif Efendi, ang mga negosyante, nanirahan doon. Isa ay maaaring makita mula sa isang milya off na ito ay ang tahanan ng isang mayaman na tao. Sa tanghali sa araw pagkatapos Dursun namatay, ang dalaga mula sa puting bahay lumitaw sa isang malaking tray sa kanyang mga kamay sa gulnaz bahay at rang ang timbre. Sa tray ang pinggan ng mga bihon na luto sa sabaw ng manok, ang ilang karne na may isang mabuting sarsa, cheeses listahan, at sweets. Upang sabihin ang katotohanan, walang isa ay naisip ng pagkain sa araw na iyon; ngunit sa lalong madaling bilang pabalat ay lifted mula sa tray nagkaroon ng pagbibigay, isang pagpapahinga ng mga damdamin. Tahimik lahat sila natipon sa paligid ng talahanayan. Siguro ito ay dahil hindi sila ay may tulad ng mabuting bago. O siguro dahil sakit ay sharpened ang kanilang mga pandama, ngunit natagpuan nila ang lahat ng pagkain sa iba masarap. Nagkakaroon ng kinakain sabay, sila natagpuan natural sa umupo sa paligid ng talahanayan sa suppertime at masunod ang kanilang gutom sa mga tira ng kanilang tanghalian. Kapitbahay ibang kinuha pangangalaga ng pagkain para sa susunod na araw. Ito nagpunta para sa tatlo o apat na araw. Siyempre, wala ng ang mamaya na pagkain ay malasa o bilang mapagkaloob sa bilang trayful mula sa puting bahay, ngunit sila ay lahat ng mga mahusay na pakikitungo mas mahusay kaysa sa anumang na ay kailanman luto sa Gulnaz palayok. Kung ito ay lamang ipagpatuloy, Gulnaz at ang kanyang mga bata ay madaling na makitid ang isip ang kanilang kalungkutan sa dulo ng kanilang mga buhay, ngunit kapag ang mga trays tumigil pagdating sa at karbon na kung saan sila ay pagbili, pound ng pound, mula sa tindahan sa pangunahing kalye ay maaaring hindi ay bumili ng anumang higit pa, sila ay nagsimulang mapagtanto na ang kanilang kalungkutan ay intolerable. Ang unang araw ng pagkain tumigil pagdating sa, itinatago nila ang kanilang pag-asa hanggang katanghalian, tumakbo sa ang pinto sa ang tunog ng bawat yabag ng mga paa sa kalye sa labas, hoping upang makita ang isang malaking tray na may puting tela masakop ito ngunit sa halip Nakita nila ang mga tao lamang ang pagpunta tungkol sa kanilang pang-araw-araw na buhay, dumadaan lamang sa pamamagitan ng, ang kanilang mga walang laman kamay nakalawit sa dulo ng kanilang mga armas. Sila ay hindi talagang gutom para sa mga tungkol sa ng tatlo o apat na araw, hanggang sa ang kanilang mga Staples ay lahat ng ginagamit up. Sila tumakbo ng mantikilya, harina at patatas. Para sa mga susunod na ilang araw na sila kumain anumang nila natagpuan dito at doon sa bahay: dalawang mga sibuyas, isang sibuyas ng bawang, isang dakot ng tuyo beans Lima na natagpuan sa sulok o sa aparador. Sa wakas, may dumating isang araw kapag ang lahat ng mga kaldero, basket, bote, at mga kahon sa bahay ay walang laman. Sa araw na iyon, sa unang pagkakataon, nagpunta sila sa kama sa mga walang laman stomachs. Ang susunod na araw ay ang parehong. Sa huli hapon, sa maliit na batang lalaki na sinimulan ng iyak, "Ina, Masakit sa loob!" Kanyang ina sinabi "Maging ang mga anak ng pasyente, maging mahinahon lamang ng isang maliit, isang bagay na dapat mangyari!" Lahat ng mga ito nadama na ang kanilang mga tiyan ay shrunk sa laki ng kamao ng sanggol. Lahat ng mga ito nadama nahihilo kapag nakatayo up-ito ay isang pinakamahusay na kasinungalingan flat sa likod; pagkatapos mo nadama bilang kung pangangarap. Nakita nila ang lahat ng berdeng-at-pulang form fluttering sa harap ng kanilang mga mata; nagkaroon din pabanalin, echoing tunog sa kanilang mga tainga. Napansin nila ang kanilang mga tinig ay dahan-dahan sa pagkuha ng softer. Ang araw pagkatapos, Gulnaz nagkaroon ng isang panaginip: siguro nagkaroon ng isang tao sa kalye na kailangan ng isang charwoman. Hindi mo maaaring sabihin. Siguro siya ay makatanggap ng isang mensahe ng isang umaga: "sabihin Gulnaz sa dumating para sa labahan ngayon" oo, Gulnaz, na vowed hindi upang tumingin sa isang timba ng tubig muli, na ngayon ay pananabik para sa mga tawag na ito. Ngunit ang mga tao ng kalye naisip na ito ay walang pakundangan sa tumawag sa kanya para sa wok. "Mahina babae," lahat ng mga ito sinabi, kalungkutan ay dapat gnawing sa marinig puso ngayon. Siya ay walang hugis upang gawin ang mga labada, mahirap na bagay. "Umaga Na walang isa sa bahay naisip ng pagkuha ng up. Lahat sila ay nagkaroon ng visions ng pagkain. Ang maliit na batang lalaki talked paminsan-minsan." Ko makita ang tinapay. Tumingin, tumingin, Ina (paglagay out ang kanyang mga kamay bilang kung sa grab ito), tinapay-kung paano mahimulmol ito ay kaya-malambot-kaya mabuti inihurnong ... "Ang mas lumang mga batang lalaki Nakita sweets sa halip. Paano bobo siya ay, kung paano napaka bobo hindi na savored sa kanila kapag sila ay dumating sa trays-kung paano ugok na kinakain ang kanyang buong bahagi nang sabay-sabay, kapag sila ay ibinigay sa kanya Kung lamang siya nagkaroon sila minsan pa niya alam kung ano ang gusto niya gawin: gusto niya kumain sa kanila masyadong mabagal , savoring bawat katiting, isa-isa. Maglatag Gulnaz sa kanyang kama, nakikinig sa mga murmurs ng kanyang mga anak, masakit ang kanyang mga labi upang hindi umyak, ang mga luha na umaagos pababa ang kanyang mga templo mula sa ilalim ng kanyang mga malapit lids. Buhay sa labas ng nagpunta sa tulad ng dati. Maaaring siya sundin ang lahat na nangyari sa pamamagitan ng pakikinig lang-lahat ng buhay ng kalyeng ito kung saan siya ay nanirahan para sa maraming mga taon. Pinto A sarado. Ang maliit na batang lalaki sa susunod na pinto, Cevat, ay pagpunta sa paaralan; bangs palaging siya ang pinto. Kung ito ay ang lumang boy, Suleyman, gusto niya isara ang pinto malumanay; ang dalawang kapatid na lalaki ay iba sa nature.now isang taong may rayuma gulang na ginang ng bansa shuffling kanyang paa dahan-dahan. Iyon ay ang ina ng Salih, na gumagana sa isang barko bilang isang cabin boy. Siya ay pagpunta para sa shopping. Higit pang mga yabag ng mga paa. Oras na ito ito ay ang Tahsin Efendi, barbero, na nakatira sa pulang bahay sa dulo ng kalye. Siya laging maglakad sa pamamagitan ng sa oras na ito ng umaga upang buksan ang kanyang tindahan sa pangunahing kalye. Ang susunod na isa ay Hasan Bey, ang apong lalaki ng Idris Agha, ang mga taong nagtatrabaho nang hindi panay, siya ay isang klerk sa electric kumpanya. Siya ay ilipat ang layo mula sa kalye sa lalong madaling hahanap siya ng isang aral na babae at marries kanyang. Ito ay ang maestro, nureya Hanim pagkatapos may Feysullah Efendi, na gumagawa ng tsinelas. Pagkatapos Cemil Maging, ang maniningil ng buwis. At doon ay ang tinapay na tao, na laging tumitigil sa Rifky bey ng bahay. Siya ay dumating araw-araw, sa eksakto ang parehong oras. Ang malaking basket na nakatali sa magkabilang panig ng kabayo ay puno ng tinapay. Ang creaking ng basket ay maaaring narinig mula sa malayong lugar. Iyon ay ang mga mas lumang batang lalaki na unang narinig ang creaking ng basket at tumingin patungo sa kanyang kapatid. Ang batang lalaki narinig ito sa susunod. Siya, masyadong, nakabukas ang kanyang ulo sa kanyang kapatid na lalaki, ang kanilang mga mata matugunan. Ang mga mas bata isa murmured, "tinapay!" Tunog ay darating na malapit. Gulnaz nakuha ng dahan-dahan sa kuwarto ng ginaw at maglagay ng pambalot sa paligid ng kanyang upang pumunta out. Siya ay nagpasya na hiniling para sa dalawang loaves ng tinapay sa credit. Maaaring siya magbayad kapag nakakuha siya ng pera mula sa laundering. Ang kanyang kamay sa aldaba; naka-pause siya sa loob ng pinto. Ang kanyang buong pansin ay puro sa pakikinig. Ang papalapit na mga tunog ng hoofs durog ang kanyang tapang-durog at durog; wakas, kapag ang mga tunog ay ilang hakbang lamang ang layo, ang sapilitang kanyang upang ihagis buksan ang pinto. Gulnaz, sa mata lumalaking mas malaki, stared sa pagkain, ang biyaya, pagpasa sa pamamagitan ng. Ang mga parisukat na basket sa puting kabayo ay kaya malawak na sakop nila ang buong bahagi ng hayop, at sa gayon malalim na sila halos baliw sa lupa. Parehong basket ay buong sa ang labi. Ang tinapay ay ginawa ng purong puting harina. ang mga loaves sa lahat tila kaya sariwa at parang espongha; ito ay dapat na maging tulad ng isang kagalakan upang hawakan ang mga ito, bakit ang daliri ay i-bumaon sa kanilang soft texture. Isang maganda na isa sa ilong, pababa sa lalamunan. Gulnaz swallowed. Tulad ng siya ay tungkol sa upang buksan ang kanyang bibig at sabihin ng isang bagay upang ang tao ng tinapay, siya shout sa isang mataas na pitched na boses, "nakahihilo-yumapyap." Nawala siya ang lahat ng tapang kanya, hindi maaaring sabihin ng isang salita, at lamang stood doon frozen, nakapako sa basket brushing laban sa gawaing kahoy ng bahay, ngunit siya ay hindi maaaring palakihin ang kanyang kamay at dalhin ito. Kabayo walked dahan-dahan sa, waving ang kanyang mahabang puting buntot tulad ng panyo. "Paalam, Gulnaz! Paalam! Paalam!" Banging ang pinto, bumalik siya sa kuwarto, dared siya ang hindi upang tumingin sa mga mainit na mata ng mga lalaki, na ay naghihintay sana. Hindi siya maaaring makahanap ng isang lugar upang itago ang kanyang mga walang laman na mga kamay. Biglang, ito ay bilang kung siya ay nahihiya na magkaroon ng mga kamay pagkatapos ng lahat. Hindi ang isang salita ay sinabi sa kuwarto; ang mga lalaki lang nakabukas sa iba pang mga paraan; ang mas lumang batang lalaki sarado mga itinago mata upang hindi makita ang mga walang laman na mga kamay ng kanyang ina, ang kanyang kapatid na lalaki ay ang parehong. Ang kapaligiran sa loob ng silid ay nagiging tenser; katahimikan nadagdagan. Walang ginawa ang slightest kilusan isang oras kalahati o higit pa. Sa wakas, ito ay muli ang mga mas bata na batang lalaki na sinira ang katahimikan. Siya na tinatawag na out mula sa kanyang kama: "Ina! Ina!" "Oo, anak?" "Hindi ko tumayo ito anumang higit pa. May ay nangyayari sa aking insides." "Naku ang aking matamis na batang lalaki, ang aking maliit na batang lalaki. "Narito, sa aking mga tiyak na bagay ay gumagalaw" " "Ito ay mula sa gutom. Pakiramdam ko ay masyadong. Huwag mag-alala nito walang. Iyong bituka ay gumagalaw." "Ako namamatay, ako namamatay" Ang lumang boy binuksan ang kanyang mga mata at tumingin sa kanyang mga kapatid. Gulnaz ay tumingin sa ang pareho sa kanila. Ang maliit na batang lalaki ay tahimik. Ang kanyang mga mata hitsura mas, ang kanyang mga labi tuyo at puti, ang kanyang cheeks guwang; kanyang walang dugo balat kupas at naninilaw. Panghuli, Gulnaz beckoned sa mas lumang mga batang lalaki. Siya nakuha at parehong pakaliwa sa kuwarto. Sa Halfway sa pagitan ng dalawang rooms, siya whispered bilang kung natatakot ng pagiging overhead. "Kailangan naming pumunta sa Bodos, groser, kailangan naming hilingin para sa ilang mga bigas, harina at patatas" sabihin sa kanya kami magbabayad siya sa ilang araw. Ang mas lumang mga batang lalaki ay naabot na ninyo ang tindahan sa burol ng Cerrahpasha at nagpunta sa pamamagitan ng pinto sa kainitan ng tindahan, iniinitan sa pamamagitan ng isang malaking palayok sunog. Siya ipaalam sa iba ang kanyang tira, hoping upang makipag-usap sa groser sa privacy at tamasahin ang init ng kaunti na. Matapos ang lahat ay nawala, siya umalis sa kanyang lugar sa pamamagitan ng tabing apoy, iniutos ng kalahating kilong bigas, ng kalahating kilong ng mga patatas at isang kalahating kilong harina, ilagay ang kanyang mga kamay sa bulsa at bilang kung abot para sa kanyang pera, at pagkatapos ng pagpapanggap pakaliwa ito sa bahay, naghahanap nayayamot, siya sinabi, "naku ko iniwan ang pera sa bahay. Paano mo gusto na! gusto kong poot upang pumunta sa lahat ng paraan ng bahay sa malamig na ito at bumalik ito kapag dumating ako bukas". Bodos alam ang paglalalang ng laro lamang ng maayos. Naghahanap ng higit sa kanyang baso, sinabi niya "mo na maging kaya manipis. May na may pera sa bahay ay hindi upang makakuha ng manipis". Siya ilagay ang mga lalaki sunod sa isang gilid. "Una dalhin ang pera at pagkatapos mong gawin ito," Sinabi niya, "lahat ng mga karapatan", ang batang lalaki ang sinabi, napahiya upang makita ang kanyang kasinungalingan natagpuan out. "Kukunin ko dalhin ito" siya minadali. Pagkatapos ay iniwan ang batang lalaki ang, Bodos Agha lumipat sa kanyang asawa, na nakatulong sa kanya sa sa tindahan. "Mahina diwa", sinabi niya. "Pakiramdam ko ay paumanhin para sa kanila". Ano sa lupa sila nakatira sa mula ngayon, nagtataka ako? Kanyang asawa nodded. "Oo. Pakiramdam ko kaya paumanhin para sa kanila. Mahina diwa" batang lalaki ay paghahanap ng iciness na ng kalye mas intolerable kaysa sa nagkaroon siya bago siya pumasok sa tindahan. Sa sulok ng usok ay galing sa tsimenea ng puting bahay. Paano masaya kung saan ang mga tao na mahal dito! Hindi ito kahit na nangyari sa kanya upang maging naninibugho; siya ay may lamang ng paghanga para sa mga taong ito na fed sa kanya ang pinakamahusay na pagkain ng kanyang buhay. Batang lalaki ang walked papunta sa kanyang sariling bahay bilang mabilis na bilang ay maaaring siya, ang kanyang mga ngipin ay daldalan. Pagpasok sa kuwarto, sinabi niya wala sa kanyang ina at kapatid. Ang kanyang mga walang laman kamay rayos ng gulong para sa kanya. Bago ang kanilang mga pagtatanong mata, siya kinuha off ang kanyang damit at nagpunta sa kanyang kama, na ay hindi pa nawala sa lahat ng init nito; ngunit kapag siya rayos ng gulong, sinabi niya, "Ako malamig, ako malamig" na kumot ang rose at nahulog sa kanyang nanginginig katawan. Gulnaz nakasalansan sa kanya sa anumang maaaring siya mahanap at tumingin sa mga natatakot mata sa bundle na umaangat at bumabagsak sa ang lalaki ng katawan nanginginig. Ang nanginginig lasted para sa isang oras at kalahati o higit pa. Pagkatapos ay dumating ang lagnat at pagkahapo. Batang lalaki ang mag-ipon flat sa kanyang likod, stretched out, walang galaw, ang kanyang mga mata nakapako pabakante. Gulnaz lifted ang mga pabalat at trie Cool ang kanyang burn ng ulo sa kanyang malamig hands.The na babae paced sa pamamagitan ng bahay hanggang gabi, desperado. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Hindi siya maaaring tingin. Siya itinatago sa pagpunta sa kuwarto at muli, ang pagtingin sa mga walang laman, makintab mata sa mga pader, ceilings, ang kasangkapan. Biglang, napansin niya na siya ay hindi na gutom. Ito ay tulad ng pamamanhid mula sa sobrang init o malamig. Ang mga gilid at tips ng sa nerbiyos ay dapat blunted sa pamamagitan ng gutom. Ang araw ay lamang nawala pababa. Ang mga pabalat, kinuha off sa kama ang mainit na batang lalaki at nakasalansan sa sahig, ay sa isang bundle ng kadiliman. Naghahanap sa maliit na tumpok, siya ay nagkaroon ng isang biglaang nakapangangatwiran iisip; hindi ba kahit sino na magbigay ng ilang mga pera para sa lahat na? Siya remembered ang kapitbahay 'na talked ng junk store sa Grand palengke kung saan sila bumili ginagamit bagay-ngunit dapat ito ay sarado. Ngayon siya ay may sa maghintay hanggang sa umaga. Sa kapayapaan ng isip na siya ay may na natagpuan solusyon, ibinigay niya ang kanyang paglakad mula sa kuwarto sa kuwarto at SAT ng kama ng kanyang anak na lalaki. Lagnat ang batang lalaki nagpunta up. Babae Sab hindi gumagalaw, nakapako. Ang batang lalaki ay hindi maaaring matulog, mula sa gutom. Siya, masyadong, ay nanonood, ang kanyang mga mata bukas. Ang sakit boy moaned mabagal, tossed at nakabukas sa kanyang lagnat, paghahanap walang aliw. Kanyang cheeks ay nasusunog. Siya talked sa kahibangan, maayos ang kanyang mga mata sa isang lugar sa kisame, naghahanap, naghahanap, hindi na nakakakita. Malaki, fixed, malasalamin mata. Ang batang lalaki ay nanonood malapit sa kanya mula sa kanyang kama. Kapag ang mga maysakit na batang lalaki na nagsimula pakikipag-usap muli sa lagnat, ang batang lalaki Sab sa kanyang kama at sinabi, sa isang mababang, malambot na naririnig lamang sa kanyang ina, "Ina, ang aking kapatid na lalaki mamatay?" Babae shivered bilang kung baliw sa pamamagitan ng isang malamig na hangin sa kanyang balat. Tumingin siya sa kanyang anak na may takot ang mga mata. "Bakit mong hilingin na?" Batang lalaki ang naka-pause para sa isang minuto sa ilalim ng ang titig kanyang ina; siya leaned malapit sa kanyang tainga at sinabi mahina, sinusubukan mahirap na itago ang kanyang tinig mula sa kanyang kapatid na lalaki..
