Bagdol , Ibalay , Tagalog , Mayawan , Hayatai at Olaban
waka waka eh eh stamina mina stang galewa couse dis is Africa
Mga Bilang ng mga Babaeng Maagang Nabubuntis sa Sampaloc, Maynila
Sa Pilipinas, may iba't ibang buhay na wika depende sa rehiyon. Ang mga pangunahing buhay na wika ay Tagalog, Cebuano, Ilocano, Hiligaynon, at Waray. May mga wika rin tulad ng Kapampangan, Bicolano, at iba pa na patuloy na ginagamit ng mga komunidad sa bansa.
Ang mga wika ng Filipino ay binubuo ng mahigit 175 na wika at diyalekto. Ang pangunahing wika ay Filipino, na nakabatay sa Tagalog, at ito ang opisyal na wika ng bansa. Kabilang din dito ang iba pang mga pangunahing wika tulad ng Cebuano, Ilocano, Hiligaynon, at Waray. Ang bawat rehiyon sa Pilipinas ay may kani-kaniyang wika na nagsisilbing bahagi ng kanilang kultura at pagkakakilanlan.
Ang pormal na rehiyon ay isang lugar na itinatakda batay sa mga tiyak na katangian o criteria, tulad ng pisikal na anyo, klima, o kultura. Sa mga pormal na rehiyon, ang mga hangganan ay malinaw at maayos na nakasaad. Halimbawa nito ay ang mga rehiyon ng bansa na may pagkakapareho sa wika, tradisyon, o mga natural na yaman. Ang mga pormal na rehiyon ay madalas na ginagamit sa mga pag-aaral sa heograpiya at sa pagpaplano ng mga proyekto.
Dapat pag-aralan ang panitikan ng Mindanao dahil ito ay naglalaman ng mayamang kultura, tradisyon, at kasaysayan ng mga katutubong tao sa rehiyon. Ang mga akdang pampanitikan dito ay nagbibigay liwanag sa kanilang mga pananaw, karanasan, at pakikibaka, na mahalaga sa pag-unawa sa kanilang pagkakakilanlan. Bukod dito, ang panitikan ng Mindanao ay nagsisilbing tulay upang mapanatili ang mga wika at lokal na kwento, na nag-aambag sa pambansang yaman ng sining at literatura sa Pilipinas.
Ang mga wika sa Pilipinas ay mayaman at iba-iba, na bumubuo sa higit sa 175 na wika. Ang pangunahing wika ay Filipino, na nakabatay sa Tagalog, at ito ang opisyal na wika ng bansa kasama ang Ingles. Kabilang sa iba pang mga pangunahing wika ang Cebuano, Ilocano, Hiligaynon, at Waray. Ang bawat rehiyon ay may kanya-kanyang wika, na nagpapakita ng makulay na kultura at kasaysayan ng bansa.
Ang mga rehiyon sa Pilipinas ay nabuo batay sa heograpiya, kultura, at kasaysayan ng bawat lugar. Noong 1972, ipinakilala ang administratibong dibisyon ng mga rehiyon sa ilalim ng Presidential Decree No. 1, na naglayong mas mapadali ang pamamahala at pag-unlad sa bawat rehiyon. Ang mga rehiyon ay karaniwang binubuo ng mga lalawigan, lungsod, at bayan na may pagkakatulad sa wika, tradisyon, at iba pang aspeto ng buhay. Sa paglipas ng panahon, nagkaroon ng mga pagbabago sa bilang at pagkakaayos ng mga rehiyon upang mas maipakita ang tunay na kalagayan ng bansa.
Ang panitikan ay tumutukoy sa mga akda tulad ng tula, kuwento, nobela, dula, at iba pa na nagpapahayag ng damdamin at karanasan ng isang tao. Samantalang ang balarila ay tumutukoy sa mga patakaran sa paggamit ng wika tulad ng tama at maling paggamit ng mga salita, balarilang pangungusap, at iba pa. Maihahambing ang panitikan sa sining habang ang balarila ay sa wastong paggamit ng wika.
Ang Pilipinas ay mayaman sa iba't ibang wika at dialekto, na sumasalamin sa kanyang maraming rehiyon. Sa Luzon, may mga wika tulad ng Tagalog, Ilocano, at Kapampangan. Sa Visayas, karaniwan ang Cebuano, Hiligaynon, at Waray. Samantalang sa Mindanao, prominenteng wika ang Maranao, Tausug, at Maguindanaoan.
Ang Pilipinas ay may higit sa 175 na mga wika at diyalekto, ayon sa mga talaan ng mga lingguwista. Ang mga pangunahing wika ay kinabibilangan ng Filipino at Ingles, samantalang ang iba pang mga diyalekto ay nagmula sa iba’t ibang rehiyon, gaya ng Cebuano, Ilocano, at Hiligaynon. Ang pagkakaiba-iba ng wika at diyalekto ay nagpapakita ng mayamang kultura at kasaysayan ng bansa.
Ang panitikan sa Pilipinas ay nagkakatulad sa iba pang panitikan sa daigdig sa pamamagitan ng paggamit ng mga tema ng pag-ibig, pakikibaka, at kultura, na karaniwang nagpapakita ng mga karanasan ng tao. Pareho rin itong nagtatampok ng mga lokal na tradisyon at kasaysayan, na nagbibigay-diin sa identidad ng mga mamamayan. Bukod dito, ang mga anyo ng panitikan tulad ng tula, kwento, at dula ay matatagpuan din sa iba pang mga bansa, na nagpapakita ng pandaigdigang pag-unawa at paglikha ng sining. Sa kabila ng mga pagkakaiba sa wika at konteksto, ang pangunahing layunin ng panitikan—ang paglikha ng emosyon at pagninilay—ay pareho.