Ang mga wika sa Pilipinas ay mayaman at iba-iba, na bumubuo sa higit sa 175 na wika. Ang pangunahing wika ay Filipino, na nakabatay sa Tagalog, at ito ang opisyal na wika ng bansa kasama ang Ingles. Kabilang sa iba pang mga pangunahing wika ang Cebuano, Ilocano, Hiligaynon, at Waray. Ang bawat rehiyon ay may kanya-kanyang wika, na nagpapakita ng makulay na kultura at kasaysayan ng bansa.
Sa tagisan ng talino sa buwan ng wika, kadalasang mga tanong ang tumutok sa kasaysayan at kultura ng Pilipinas, mga tanyag na manunulat at kanilang mga akda, at mga pambansang simbolo tulad ng wika at watawat. Madalas ding isama ang mga tanong tungkol sa mga kasabihan, salawikain, at mga tanyag na awitin na may kaugnayan sa wika. Bukod dito, maaaring may mga tanong tungkol sa mga banyagang wika at ang kanilang impluwensya sa kultura ng Pilipinas.
Sa Pilipinas, may iba't ibang buhay na wika depende sa rehiyon. Ang mga pangunahing buhay na wika ay Tagalog, Cebuano, Ilocano, Hiligaynon, at Waray. May mga wika rin tulad ng Kapampangan, Bicolano, at iba pa na patuloy na ginagamit ng mga komunidad sa bansa.
Sa Asia, maraming bansa ang may kanya-kanyang wika. Halimbawa, sa China, ang pangunahing wika ay Mandarin, habang sa Japan, ginagamit ang Japanese. Sa India, mayroong higit sa 120 na wika, ngunit ang Hindi at English ang mga opisyal na wika. Sa Pilipinas, ang mga pangunahing wika ay Filipino at English, kasama ang iba pang mga lokal na wika tulad ng Cebuano at Ilocano.
Ang mga folktales sa Pilipinas sa Tagalog ay mga kwentong-bayan na naglalarawan ng kultura at tradisyon ng mga Filipino. Ito ay mga kwentong ipinamana mula sa henerasyon hanggang sa kasalukuyan na nagbibigay ng aral at kasiyahan sa mga tagapakinig. Bukod sa Tagalog, may mga folktales din sa iba't ibang mga wika at dialekto sa Pilipinas.
Sa Pilipinas, mayroong mahigit 175 na wika at dialecto, na pangunahing nahahati sa tatlong grupo: mga wika ng Luzon, Visayas, at Mindanao. Ang ilan sa mga kilalang dialecto ay Tagalog, Cebuano, Ilocano, at Hiligaynon. Ang bawat rehiyon ay may kanya-kanyang natatanging diyalekto na nagsasalamin sa kultura at tradisyon ng mga tao sa lugar na iyon. Ang pagkakaiba-iba ng mga wika at diyalekto ay nagpapatunay sa mayamang kasaysayan at pagkakaibang kultural ng bansa.
Ang Pilipinas ay mayaman sa iba't ibang wika at dialekto, na sumasalamin sa kanyang maraming rehiyon. Sa Luzon, may mga wika tulad ng Tagalog, Ilocano, at Kapampangan. Sa Visayas, karaniwan ang Cebuano, Hiligaynon, at Waray. Samantalang sa Mindanao, prominenteng wika ang Maranao, Tausug, at Maguindanaoan.
Mga sapa sa pilipinas
Ang patay na wika sa Pilipinas ay mga wika na hindi na ginagamit sa pang-araw-araw na komunikasyon at wala nang natitirang mga nagsasalita nito. Halimbawa nito ay ang mga wika ng mga katutubong tribo na unti-unting nawawala dahil sa paglipas ng panahon at pagbabago ng lipunan. Ang mga patay na wika ay mahalaga sa pag-aaral ng kasaysayan at kultura ng bansa, dahil naglalaman ito ng mga kaalaman at tradisyon ng mga naunang tao. Ang pag-preserve ng mga ito ay mahalaga upang mapanatili ang yaman ng kulturang Pilipino.
Mga Larawan ng mga aete sa pilipinas??
Noodles pananamit (paggamit ng seda at camisa de chino) sa wika (mga salitang ate , kuya , atbp) at paggawa ng paputok.
Ang mga hiram na salita ay mga salitang hiniram mula sa ibang wika at ginagamit sa isang partikular na wika, tulad ng "ifun" na maaaring nagmula sa mga katutubong wika ng Pilipinas. Ang mga ito ay kadalasang nagdadala ng bagong kahulugan o konteksto sa lokal na wika. Sa paglipas ng panahon, nagiging bahagi na ng bokabularyo ng mga tao ang mga hiram na salita, na nagpapakita ng impluwensiya ng iba't ibang kultura. Mahalaga ang mga hiram na salita sa pagbuo ng mas mayamang wika at komunikasyon.
Ang opisyal na wika sa Pilipinas ay Filipino, na base sa Wikang Tagalog. Ito ay ginagamit sa buong bansa, bagaman may iba't ibang dayalekto at wika rin ang iba't ibang rehiyon sa Pilipinas.