0
Ano-ano ang mga bansang kanluranin na nahinto nagpatuloy at nagsimulang manakop ng mga lupain sa silangan at tinog-silangang asya noong ikalawang yugto ng imperyalismong kanluranin?
Wiki User
∙ 6y agoWant this question answered?
Be notified when an answer is posted
Add your answer:
Earn +20 pts
Bakit hindi n nagpatuloy sa pananakop sa alexander the great?
dahil sa kanyang itay na si philip
Ilarawan ang naging suliranin sa paglalakbay ni magellan?
Nagsimulang maglayag si Magellan patungo sa Spice Islands noong ika-20 ng Setyembre 1519. NASA ilalim ng kanyang pangangalaga at responsibilidad ang limang barko at dalawang daan at animnapu't limang mga tao. May dala siyang ilang mga bagay na maaaring gamitin upang ipagpalit sa mga sangkap na makikita nila sa Spice Islands at mga pagkain na kanilang makokonsumo sa loob ng dalawang taon. Nagkaroon naman ng Hindi pagkakaunawan sa pagitan ni Magellan at ng ilang mga tauhan dahil naging masikreto ang una sa kanyang mga plano sa paglalayag. Noong ika-15 ng Disyembre 1519 ay dumaong ang mga barko ni Magellan sa Brazil. Naging maganda ang pagtanggap ng mga mamamayang naninirahan dito sa grupo ni Magellan. Makaraang makipagpalitan ng mga gamit at pagkain sa mga naninirahan sa Brazil ay nagpatuloy ang kanilang paglalayag upang hanapin ang Spice Islands. Noong ika-10 ng Enero 1520 ay may natagpuan siyang isang malawak na bahagi ng karagatan. Inutusan niya ang kanyang mga kasama na tingnan kung mayroon silang makikitang lagusan patungo sa Spice Islands ngunit bigo ang mga ito sa paghahanap. Nagpatuloy sila sa paglalayag hanggang sa makarating sa lugar na ngayon ay kilala bilang Port San Julian, kung saan matagumpay na natigil ang hidwaan sa pagitan ni Magellan at ng kanyang mga kasamahan. Noong ika-20 ng Oktubre 1520 ay nakakita sila ng isa pang parte ng karagatan, ngunit itinuring nila itong katulad ng mga nakaraan nilang nakita. Siniguro ni Magellan na tama ang kanilang mga ideya sa pamamagitan ng pagpapadala ng ilan pang mga tauhan upang tingnan ang nasabing lugar at bumalik sa mga barko pagkalipas ng limang araw. Habang wala ang ilan sa kanyang mga tauhan, nagkaroon ng isang malakas na pagbagyo at inisip niMagellan na Hindi malayong namatay na ang mga ito dahil sa hagupit ng bagyo. Ngunit pagkaraan ng limang araw ay bumalik ang kanyang mga tauhan, dala ang balita ng pagkakadiskubre sa isang lagusan. Lahat ng mga barko ay nagpatuloy sa paglalayag sa loob ng tatlumpu't walong araw ng may layong tatlong daan at apatnapu't apat na milya hanggang sa marating ang bagong dagat. Noong ika-28 ng Nobyembre ay nagsimulang maglayag si Magellan at kanyang mga kasamahan sa karagatang walang pangalan na kanyang tinawag na "Pacific" dahil sa mapayapang anyo nito. Noong ika-16 ng Marso 1521, dumaong ang grupo niya sa islang inaakala niyang ang Spice Islands, ngunit angnasabing lugar ay ang Pilipinas. Naging maganda angpagtanggap sa kanya at sa kanyang mga tauhan hanggang sa lumipat sila at naglayag patungo sa isa pang isla. Hindi naging maganda ang pagtanggap ng mga katutubo sa isla na ngayon ay kilala bilang Cebu sa pangkat ni Magellan at inatake sila ng may isang libo at limang daang mga katutubo. Nagkaroon ng paglalaban sa pagitan ni Magellan at pangkat ng mga katutubo at nauwi ito sa kanyang kamatayan noong ika-26 ng Abril 1521.
Sinu ang tagatala ni Magellan?
nag simula ang ekspedisyon ni Magellan noong setyembre 20, 1915. lulan ng limang barko ang kanyang 237 na tauhan - ang Trinidad (pangunahing barko), san antonio, concepcion, Victoria, at santiago. si antonio de pigaffeta ay kasama rin sa paglalakbay. si pagaffeta na taga-vicenza sa Italy ang sumulat tungkol sa naganap na ekspedisyon.
Buod ng noli you tangere kabanata 55?
Kabanata LVAng PagkakaguloAng Kura naman ay nagtago sa likod ng haligi. Nagpatuloy ang putukan atsilbatuhan kasabay ng pagsasara ng mga pintuan at bintana ng biglaan.Nang mawala ang putukan, pinapanaog ng alperes ang kura. Inakala ng mga nasa bahay na nasugatan ng malubha sa pari Salvi. Tiniyak ng alperes na wala ng panganib kaya lumabas na sa pinagtataguan ang kura, nanaog ito. Napadaan siya sa hanay ng mga sibil na naka bayoneta pa. Sa may bandang tribunal, nangingibabaw ang tinig ng alperes sa pagtatagubilin sa kapitan na wag niyang pabayaan makatakas ang mga nahuling lumusob.Pagdating ni Ibarra sa bahay, kaagad na inutusan ni Ibarra ang kanyang katulong na ihanda ang kanyang kabayo. Tumuloy siya sa gabinete at isinilid nya ang kanyang maleta ang mga hiyas, salapi, ilang mga kasukatan at larawan ni Maria. Tinig ng isang kawal na kastila. Binitawan niya ang kanyang baril at binuksan ang pinto. Dinakit siya ng Sarhento ng mga dumating na kawal.Sa kabilang dako, gulong gulo ang isip ni Elias ng pumasok siya sa bahay ni Ibarra. Naalalala niya ang sinapit ng kanyang angkan, ang kanyang nuno, si Balat, kapatid na babae at ang kanyang ama. Labis na pangingipospos ang kanyang damdmin. Nakita niya ang mga kasulatan, mga aklat, alahas at baril. Dinampot niya ang baril at ang iba naman ay isinilid niya sa sako at inihulog sa bintana. Naalaska ng husto ang directocillo, sa isang hudyat niya tinabig ng kawal ang matanda at mabilis silang pumanik. Pero sinalubong sila ng makapal na usok at ang apoy na nakarating na sa gabinete. Mabilis pa sa lintik na umatras at nanaog ng bahay ang mga kawal kasama ang mga katulong ni Ibarra.
Ang kwento ni amomongo at iput iput?
Si Amomongo at si Iput-Iput (Ang Gorilya at ang Alitaptap) Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang kaibigan.Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni (ang gorilya), tinanong siya nito. "Hoy, Iput-Iput,bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?" Sumagot si Iput-Iput. "Dahil natatakot ako sa mga lamok." "Ah, duwag ka pala," ang pang-uuyam ni Amomongo. "Hindi ako duwag!" , ang nagagalit na sagot ni Iput-Iput. "Kung Hindi ka duwag, e bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?", ang pang-aasar ni Amomongo."Nagdadala ako ng ilaw para kapag nilapitan ako ng mga lamok at kakagatin ay makikitako sila kaagad at nang sa gayo'y maipagtanggol ko ang aking sarili.", ang tugon ni Iput-Iput. Tumawa nang malakas si Amomongo. Kinabukasan, maaga utong gumising at ipinamalita sa lahat ng kapitbahay na kaya daw laging may dalang ilaw si Iput-Iput ay dahil duwag ito. Kaagad na kumalat sa buong bayan ang balita. Nang mabalitaan ito ni Iput-Iput, nagalit siya. Dali-Dali siyang lumipad patungo sa bahay ni Amomongo. Gabi noon at natutulog na ang gorilya, ngunit itinapat niya ang kanyang ilaw sa mukha nito hanggang sa ito ay magising. "Hoy, gorilya, bakit ipinamamalita mong duwag ako? Upang mapatunayan ko sa'yong Hindi ako duwag, hinahamon kita sa isang labanan. Magkita tayo sa plasa sa susunod na Linggo ng hapon." Pupunga-pungas na nagtanong ang gorilya. "Mayroon ka bang mga kasama?" "Wala!", ang sigaw ni Iput-Iput. "Pupunta akong mag-isa." Nangiti si Amomongo sa tinuran ni Iput-Iput. Dili't isang maliit na insekto ang humahamon sa kanya ng away. Nagpatuloy ang alitaptap. "Hihintayin kita sa plasa sa susunod na Linggo sa ganap na ikaanim ng hapon!" "Magsama ka ng mga kakampi mo dahil magsasama ako ng libu-libong gorilya na mas malalaki pa sa akin." Sinabi ito ni Amomongo upang takutin ang alitaptap, na sa pakiwari niya ay nasisiraan ng ulo. Ngunit sumagot si Iput-Iput: "Hindi ko kailangan ng kakampi. Darating akong mag-isa! Paalam!" Dumating ang araw ng Linggo. Bago pa mag-ikaanim ng hapon ay nagtipon na ang mga dambuhalang gorilya sa plasa ngunit nadatnan na nila ang alitaptap na naghihintay sa kanila. "Maya- Maya, tumunog ang kampana ng simbahan bilang hudyat ng oras ng orasyon o pagdarasal. Iminungkahi ni Iput-Iput sa mga gorilya ma magdasal muna sila. Pagkatapos magdasal, agad sinabi ni Iput-Iput na nakahanda na siya. Inutusan ni Amomongo ang kanyang mga kasama na humanay. Pumuwesto siya sa una bilang pagpapakilalang siya ang pinuno ng mga ito. Dagling lumipad si Iput-Iput sa ilong ni Amomongo at inilawan niya ito. Hinampas ng kasunod na gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakaalis kaya ang tinamaan ng gorilya ay ang ilong ni Amomongo na halos ikamatay nito. Dumapo si Iput-Iput sa ilong ng pangalawang gorilya. Hinampas ng pangatlong gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakalipad, kaya ang nahampas niya ay ang ilong ng pangalawa na ikinamatay nito. Muli, inilawan ni Iput-Iput ang ilong ng pangatlong gorilya. Hinampas ng ikaapat na gorilya si Iput-Iput na kaagad na kalipad. Muli, namatay ang pangatlong gorilya dahil sa lakas ng pagkakahampas ng ikaapat na unggoy sa ilong nito. Nagpatuloy ang ganitong pangyayari hanggang si Amomongo na lamang ang natirang buhay na gorilya na halos Hindi makagulapay dahil sa tinamong sakit. Nagmakaawa ito kay Iput- Iput na patawarin na siya, at huwag patayin. Pinatawad naman siya ni Iput-Iput, ngunit simula ng hapong iyon, nagkaroon na ng malaking takot ang mga gorilya sa mga alitaptap.
Talambuhay ng mga pangulo ng pilipinas?
And mga naging pangulo ng pilipinas ay sina elpidio quirino, manuel quezon, corazon aquino, jose p. laurel, benigno aquino Sr. sergio osmena, manuel roxas etc.
Kwento ni amomongo at si iput iput?
Si Amomongo at si Iput-Iput (Ang Gorilya at ang Alitaptap) Ang pabulang ito ay isa lamang sa kalipunan ng mga Bisaya na naglalarawan ng paglalaban sa pagitan ng maliliit na insekto at malalaking hayop. "Huwag maliitin ang maliliit dahil may magagawa silang di magagawa ng malalaki" Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang kaibigan.Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni Amomongo (ang gorilya), tinanong siya nito. "Hoy, Iput-Iput,bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?" Sumagot si Iput-Iput. "Dahil natatakot ako sa mga lamok." "Ah, duwag ka pala," ang pang-uuyam ni Amomongo. "Hindi ako duwag!" , ang nagagalit na sagot ni Iput-Iput. "Kung Hindi ka duwag, e bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?", ang pang-aasar ni Amomongo. "Nagdadala ako ng ilaw para kapag nilapitan ako ng mga lamok at kakagatin ay makikita ko sila kaagad at nang sa gayo'y maipagtanggol ko ang aking sarili.", ang tugon ni Iput-Iput. Tumawa nang malakas si Amomongo. Kinabukasan, maaga utong gumising at ipinamalita sa lahat ng kapitbahay na kaya daw laging may dalang ilaw si Iput-Iput ay dahil duwag ito. Kaagad na kumalat sa buong bayan ang balita. Nang mabalitaan ito ni Iput-Iput, nagalit siya. Dali-Dali siyang lumipad patungo sa bahay ni Amomongo. Gabi noon at natutulog na ang gorilya, ngunit itinapat niya ang kanyang ilaw sa mukha nito hanggang sa ito ay magising. "Hoy, gorilya, bakit ipinamamalita mong duwag ako? Upang mapatunayan ko sa'yong Hindi ako duwag, hinahamon kita sa isang labanan. Magkita tayo sa sa plasa sa susunod na Linggo ng hapon." Pupunga-pungas na nagtanong ang gorilya. "Mayroon ka bang mga kasama?" "Wala!", ang sigaw ni Iput-Iput. "Pupunta akong mag-isa." Nangiti si Amomongo sa tinuran ni Iput-Iput. Dili't isang maliit na insekto ang humahamon sa kanya ng away. Nagpatuloy ang alitaptap. "Hihintayin kita sa plasa sa susunod na Linggo sa ganap na ikaanim ng hapon!" "Magsama ka ng mga kakampi mo dahil magsasama ako ng libu-libong gorilya na mas malalaki pa sa akin." Sinabi ito ni Amomongo upang takutin ang alitaptap, na sa pakiwari niya ay nasisiraan ng ulo. Ngunit sumagot si Iput-Iput: "Hindi ko kailangan ng kakampi. Darating akong mag-isa! Paalam!" Dumating ang araw ng Linggo. Bago pa mag-ikaanim ng hapon ay nagtipon na ang mga dambuhalang gorilya sa plasa ngunit nadatnan na nila ang alitaptap na naghihintay sa kanila. "Maya- Maya, tumunog ang kampana ng simbahan bilang hudyat ng oras ng orasyon o pagdarasal. Iminungkahi ni Iput-Iput sa mga gorilya ma magdasal muna sila. Pagkatapos magdasal, agad sinabi ni Iput-Iput na nakahanda na siya. Inutusan ni Amomongo ang kanyang mga kasama na humanay. Pumuwesto siya sa una bilang pagpapakilalang siya ang pinuno ng mga ito. Dagling lumipad si Iput-Iput sa ilong ni Amomongo at inilawan niya ito. Hinampas ng kasunod na gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakaalis kaya ang tinamaan ng gorilya ay ang ilong ni Amomongo na halos ikamatay nito. Dumapo si Iput-Iput sa ilong ng pangalawang gorilya. Hinampas ng pangatlong gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakalipad, kaya ang nahampas niya ay ang ilong ng pangalawa na ikinamatay nito. Muli, inilawan ni Iput-Iput ang ilong ng pangatlong gorilya. Hinampas ng ikaapat na gorilya si Iput-Iput na kaagad na kalipad. Muli, namatay ang pangatlong gorilya dahil sa lakas ng pagkakahampas ng ikaapat na unggoy sa ilong nito. Nagpatuloy ang ganitong pangyayari hanggang si Amomongo na lamang ang natirang buhay na gorilya na halos Hindi makagulapay dahil sa tinamong sakit. Nagmakaawa ito kay Iput- Iput na patawarin na siya, at huwag patayin. Pinatawad naman siya ni Iput-Iput, ngunit simula ng hapong iyon, nagkaroon na ng malaking takot ang mga gorilya sa mga alitaptap. (ADD NYO NALANG AKO SA FACEBOOK KOH "hisunako@ymail.com":"Cherie Cabrera")......SANA NAKA2LONG AKO....HEHEH
Buod ng si amomongo at si iput-iput?
Si Amomongo at si Iput-Iput (Ang Gorilya at ang Alitaptap) Ang pabulang ito ay isa lamang sa kalipunan ng mga Bisaya na naglalarawan ng paglalaban sa pagitan ng maliliit na insekto at malalaking hayop. "Huwag maliitin ang maliliit dahil may magagawa silang di magagawa ng malalaki" Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang kaibigan.Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni Amomongo (ang gorilya), tinanong siya nito. "Hoy, Iput-Iput,bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?" Sumagot si Iput-Iput. "Dahil natatakot ako sa mga lamok." "Ah, duwag ka pala," ang pang-uuyam ni Amomongo. "Hindi ako duwag!" , ang nagagalit na sagot ni Iput-Iput. "Kung Hindi ka duwag, e bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?", ang pang-aasar ni Amomongo. "Nagdadala ako ng ilaw para kapag nilapitan ako ng mga lamok at kakagatin ay makikita ko sila kaagad at nang sa gayo'y maipagtanggol ko ang aking sarili.", ang tugon ni Iput-Iput. Tumawa nang malakas si Amomongo. Kinabukasan, maaga utong gumising at ipinamalita sa lahat ng kapitbahay na kaya daw laging may dalang ilaw si Iput-Iput ay dahil duwag ito. Kaagad na kumalat sa buong bayan ang balita. Nang mabalitaan ito ni Iput-Iput, nagalit siya. Dali-Dali siyang lumipad patungo sa bahay ni Amomongo. Gabi noon at natutulog na ang gorilya, ngunit itinapat niya ang kanyang ilaw sa mukha nito hanggang sa ito ay magising. "Hoy, gorilya, bakit ipinamamalita mong duwag ako? Upang mapatunayan ko sa'yong Hindi ako duwag, hinahamon kita sa isang labanan. Magkita tayo sa sa plasa sa susunod na Linggo ng hapon." Pupunga-pungas na nagtanong ang gorilya. "Mayroon ka bang mga kasama?" "Wala!", ang sigaw ni Iput-Iput. "Pupunta akong mag-isa." Nangiti si Amomongo sa tinuran ni Iput-Iput. Dili't isang maliit na insekto ang humahamon sa kanya ng away. Nagpatuloy ang alitaptap. "Hihintayin kita sa plasa sa susunod na Linggo sa ganap na ikaanim ng hapon!" "Magsama ka ng mga kakampi mo dahil magsasama ako ng libu-libong gorilya na mas malalaki pa sa akin." Sinabi ito ni Amomongo upang takutin ang alitaptap, na sa pakiwari niya ay nasisiraan ng ulo. Ngunit sumagot si Iput-Iput: "Hindi ko kailangan ng kakampi. Darating akong mag-isa! Paalam!" Dumating ang araw ng Linggo. Bago pa mag-ikaanim ng hapon ay nagtipon na ang mga dambuhalang gorilya sa plasa ngunit nadatnan na nila ang alitaptap na naghihintay sa kanila. "Maya- Maya, tumunog ang kampana ng simbahan bilang hudyat ng oras ng orasyon o pagdarasal. Iminungkahi ni Iput-Iput sa mga gorilya ma magdasal muna sila. Pagkatapos magdasal, agad sinabi ni Iput-Iput na nakahanda na siya. Inutusan ni Amomongo ang kanyang mga kasama na humanay. Pumuwesto siya sa una bilang pagpapakilalang siya ang pinuno ng mga ito. Dagling lumipad si Iput-Iput sa ilong ni Amomongo at inilawan niya ito. Hinampas ng kasunod na gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakaalis kaya ang tinamaan ng gorilya ay ang ilong ni Amomongo na halos ikamatay nito. Dumapo si Iput-Iput sa ilong ng pangalawang gorilya. Hinampas ng pangatlong gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakalipad, kaya ang nahampas niya ay ang ilong ng pangalawa na ikinamatay nito. Muli, inilawan ni Iput-Iput ang ilong ng pangatlong gorilya. Hinampas ng ikaapat na gorilya si Iput-Iput na kaagad na kalipad. Muli, namatay ang pangatlong gorilya dahil sa lakas ng pagkakahampas ng ikaapat na unggoy sa ilong nito. Nagpatuloy ang ganitong pangyayari hanggang si Amomongo na lamang ang natirang buhay na gorilya na halos Hindi makagulapay dahil sa tinamong sakit. Nagmakaawa ito kay Iput- Iput na patawarin na siya, at huwag patayin. Pinatawad naman siya ni Iput-Iput, ngunit simula ng hapong iyon, nagkaroon na ng malaking takot ang mga gorilya sa mga alitaptap.
Amomongo at si iput-Iput?
Si Amomongo at si Iput-Iput (Ang Gorilya at ang Alitaptap) Ang pabulang ito ay isa lamang sa kalipunan ng mga Bisaya na naglalarawan ng paglalaban sa pagitan ng maliliit na insekto at malalaking hayop. "Huwag maliitin ang maliliit dahil may magagawa silang di magagawa ng malalaki" Isang gabi, naglalakad si Iput-Iput, (ang alitaptap) patungo sa bahay ng kanyang kaibigan.Nang mapadaan siya sa tapat ng bahay ni (ang gorilya), tinanong siya nito. "Hoy, Iput-Iput,bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?" Sumagot si Iput-Iput. "Dahil natatakot ako sa mga lamok." "Ah, duwag ka pala," ang pang-uuyam ni Amomongo. "Hindi ako duwag!" , ang nagagalit na sagot ni Iput-Iput. "Kung Hindi ka duwag, e bakit lagi kang may dala-dalang ilaw?", ang pang-aasar ni Amomongo."Nagdadala ako ng ilaw para kapag nilapitan ako ng mga lamok at kakagatin ay makikitako sila kaagad at nang sa gayo'y maipagtanggol ko ang aking sarili.", ang tugon ni Iput-Iput. Tumawa nang malakas si Amomongo. Kinabukasan, maaga utong gumising at ipinamalita sa lahat ng kapitbahay na kaya daw laging may dalang ilaw si Iput-Iput ay dahil duwag ito. Kaagad na kumalat sa buong bayan ang balita. Nang mabalitaan ito ni Iput-Iput, nagalit siya. Dali-Dali siyang lumipad patungo sa bahay ni Amomongo. Gabi noon at natutulog na ang gorilya, ngunit itinapat niya ang kanyang ilaw sa mukha nito hanggang sa ito ay magising. "Hoy, gorilya, bakit ipinamamalita mong duwag ako? Upang mapatunayan ko sa'yong Hindi ako duwag, hinahamon kita sa isang labanan. Magkita tayo sa plasa sa susunod na Linggo ng hapon." Pupunga-pungas na nagtanong ang gorilya. "Mayroon ka bang mga kasama?" "Wala!", ang sigaw ni Iput-Iput. "Pupunta akong mag-isa." Nangiti si Amomongo sa tinuran ni Iput-Iput. Dili't isang maliit na insekto ang humahamon sa kanya ng away. Nagpatuloy ang alitaptap. "Hihintayin kita sa plasa sa susunod na Linggo sa ganap na ikaanim ng hapon!" "Magsama ka ng mga kakampi mo dahil magsasama ako ng libu-libong gorilya na mas malalaki pa sa akin." Sinabi ito ni Amomongo upang takutin ang alitaptap, na sa pakiwari niya ay nasisiraan ng ulo. Ngunit sumagot si Iput-Iput: "Hindi ko kailangan ng kakampi. Darating akong mag-isa! Paalam!" Dumating ang araw ng Linggo. Bago pa mag-ikaanim ng hapon ay nagtipon na ang mga dambuhalang gorilya sa plasa ngunit nadatnan na nila ang alitaptap na naghihintay sa kanila. "Maya- Maya, tumunog ang kampana ng simbahan bilang hudyat ng oras ng orasyon o pagdarasal. Iminungkahi ni Iput-Iput sa mga gorilya ma magdasal muna sila. Pagkatapos magdasal, agad sinabi ni Iput-Iput na nakahanda na siya. Inutusan ni Amomongo ang kanyang mga kasama na humanay. Pumuwesto siya sa una bilang pagpapakilalang siya ang pinuno ng mga ito. Dagling lumipad si Iput-Iput sa ilong ni Amomongo at inilawan niya ito. Hinampas ng kasunod na gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakaalis kaya ang tinamaan ng gorilya ay ang ilong ni Amomongo na halos ikamatay nito. Dumapo si Iput-Iput sa ilong ng pangalawang gorilya. Hinampas ng pangatlong gorilya si Iput-Iput ngunit kaagad itong nakalipad, kaya ang nahampas niya ay ang ilong ng pangalawa na ikinamatay nito. Muli, inilawan ni Iput-Iput ang ilong ng pangatlong gorilya. Hinampas ng ikaapat na gorilya si Iput-Iput na kaagad na kalipad. Muli, namatay ang pangatlong gorilya dahil sa lakas ng pagkakahampas ng ikaapat na unggoy sa ilong nito. Nagpatuloy ang ganitong pangyayari hanggang si Amomongo na lamang ang natirang buhay na gorilya na halos Hindi makagulapay dahil sa tinamong sakit. Nagmakaawa ito kay Iput- Iput na patawarin na siya, at huwag patayin. Pinatawad naman siya ni Iput-Iput, ngunit simula ng hapong iyon, nagkaroon na ng malaking takot ang mga gorilya sa mga alitaptap.
Buod ng di maabot ng kawalang Malay ni edgardo m Reyes?
Noon ay kataimtimang minamalas ni Impong Sela ang kanyang lalabing-animing taong apong lalaki sa pagkakahigang walang katinag-tinag.Ang matanda'y nakaramdam ng isang biglang bugso ng lungkot sa kanyang dibdib.Ang lagnat ng bata ay nawala na,dalawang araw na ang nakararaan,salamat sa kanyang santong kalagyo,ngunit ngayo'y ito'y kanyang kinababalisa.Nalalaman niyang ang lagnat na lubhang mapanganib.Siya ang naging dahilan na malimit na pagkakagalit ni Conrado at ni Impong Sela Si Impong Sela ay nagsisimulang mag-isip nang malalim.Kailangang si Pepe'y maligtas sa kuko ng kamatayan.Natatandaan pa niyang ang panata ring iyon ang nagligtas sa kanyang anak na ama ni Pepe nang ito'y pitong taon pa lamang.Maya-Maya,ang maysakit ay kumilos.Dahan-dahang idiinilat niya ang kanyang mga mata wari'y nananaginip at saka tumingin-tingin sa kanyang paligid.Hindi naglaon,namataan niya ang kanyang impo sa kanyang tabi."Lola" ang mahinang tawag."Oy,ano iyon,iho?" ang tugon ni Impong Sela."Nagugutom na ako".Ang matanda ay nag-atubili.Gatas,sabaw ng karne,katas ng dalandan,tsaa,at wala na.Pagkaraan ng ilang sandali,si Impong Sela'y nagbalik na taglay na sa kamay ang isang pinggang kanin na sinabawan ng sinigang na karne,at isang kutsara.Pagkakita sa pagkain ,si Pepe'y nagpilit makaupo ngunit pabagsak na napahigang muli sa unan.Sa tulong ng kanyang lola,si Pepe'y nakasandal din sa sa unan.At siya'y sinimulan nang pakainin ni Impong Sela .Si Conrado'y patakbong pumasok sa silid at tinangkang agawin mula kay Impong Sela ang pinggan ngunit huli na!Ang pinggan ay halos wala nang laman.Ang dalawang maliit na kapatid ni Pepe'y tumatakbong pumasok sa loob ng silid.At dinulot ni Impong Sela sa mga bata ang natirang pagkain ni Pepe.Si +Totoy at si Nene ay nag-atubili at tinapunan ng tingin ang kanilang amang pagkatapos ng mahabang "Sermon" ng kanilang lola ay walang nagawa kundi ang magsawalang-kibo na lamang.Kinabukasan,si Pepe'y nahibang sa lagnat.Nagbalik ito sa isang matinding bugso na siyang Hindi ikapalagay ng maysakit.Tila siya iniihaw,pabiling-biling sa hihigan,at nakalulunos kung humahalinghing.Sa mga mata ni Sinang na kanyang ina ay nalalarawan ang isang paghihirap ng kaloobang isang ina lamang ang maaring makadama sa gayong mga sandali,samantalang minamalas niya ang kahambal-hambal na ayos ng kanyang anak.Hindi nagkamali ang doctor.Sa loob ng ng sumunod na oras ay pabali-balikwas si Pepe sa kanyang hihigan at naghihiyaw ng kung anu-anong ikinakakagat ng labi ng mga nakamamalas.Sa mukha ni Conrado ay biglang sumulak ang dugo!Ibig niyang humiyaw,ibig niyang magtaklob na ang langit at lupa!Umagang-umaga kinabukasan,nagtaka na lamang sila't natagpuan nila sa isang sulok si Impong Sela nananangis,umiiyak na nag-iisa.Siya'y Hindi man lamang tinuluan ng luha nang si Pepe'y naghihirap at saka ngayon pang si Pepe'y matiwasay na,salamat sa suwerong tinusok sa kanya ng manggagamot.Katakataka o Hindi katakataka,ang luha ni Impong Sela ay nagpatuloy ng pagdaloy hanggang ang mga luntiang damo,sa ibabaw ng puntod ng pinakamamahal niyang apo,ay halos isang dangkal na ang angat sa lupa.-rdanielle13
Buod ng impong sela ni epifanio matute?
Noon ay kataimtimang minamalas ni Impong Sela ang kanyang lalabing-animing taong apong lalaki sa pagkakahigang walang katinag-tinag.Ang matanda'y nakaramdam ng isang biglang bugso ng lungkot sa kanyang dibdib.Ang lagnat ng bata ay nawala na,dalawang araw na ang nakararaan,salamat sa kanyang santong kalagyo,ngunit ngayo'y ito'y kanyang kinababalisa.Nalalaman niyang ang lagnat na lubhang mapanganib. Siya ang naging dahilan na malimit na pagkakagalit ni Conrado at ni Impong Sela Si Impong Sela ay nagsisimulang mag-isip nang malalim.Kailangang si Pepe'y maligtas sa kuko ng kamatayan.Natatandaan pa niyang ang panata ring iyon ang nagligtas sa kanyang anak na ama ni Pepe nang ito'y pitong taon pa lamang.Maya-maya,ang maysakit ay kumilos.Dahan-dahang idiinilat niya ang kanyang mga mata wari'y nananaginip at saka tumingin-tingin sa kanyang paligid.Hindi naglaon,namataan niya ang kanyang impo sa kanyang tabi."Lola" ang mahinang tawag."Oy,ano iyon,iho?" ang tugon ni Impong Sela."Nagugutom na ako".Ang matanda ay nag-atubili.Gatas,sabaw ng karne,katas ng dalandan,tsaa,at wala na.Pagkaraan ng ilang sandali,si Impong Sela'y nagbalik na taglay na sa kamay ang isang pinggang kanin na sinabawan ng sinigang na karne,at isang kutsara.Pagkakita sa pagkain ,si Pepe'y nagpilit makaupo ngunit pabagsak na napahigang muli sa unan.Sa tulong ng kanyang lola,si Pepe'y nakasandal din sa sa unan.At siya'y sinimulan nang pakainin ni Impong Sela .Si Conrado'y patakbong pumasok sa silid at tinangkang agawin mula kay Impong Sela ang pinggan ngunit huli na!Ang pinggan ay halos wala nang laman.Ang dalawang maliit na kapatid ni Pepe'y tumatakbong pumasok sa loob ng silid.At dinulot ni Impong Sela sa mga bata ang natirang pagkain ni Pepe.Si + Totoy at si Nene ay nag-atubili at tinapunan ng tingin ang kanilang amang pagkatapos ng mahabang "Sermon" ng kanilang lola ay walang nagawa kundi ang magsawalang-kibo na lamang.Kinabukasan,si Pepe'y nahibang sa lagnat.Nagbalik ito sa isang matinding bugso na siyang hindi ikapalagay ng maysakit.Tila siya iniihaw,pabiling-biling sa hihigan,at nakalulunos kung humahalinghing.Sa mga mata ni Sinang na kanyang ina ay nalalarawan ang isang paghihirap ng kaloobang isang ina lamang ang maaring makadama sa gayong mga sandali,samantalang minamalas niya ang kahambal-hambal na ayos ng kanyang anak.Hindi nagkamali ang doctor.Sa loob ng ng sumunod na oras ay pabali-balikwas si Pepe sa kanyang hihigan at naghihiyaw ng kung anu-anong ikinakakagat ng labi ng mga nakamamalas. Sa mukha ni Conrado ay biglang sumulak ang dugo!Ibig niyang humiyaw,ibig niyang magtaklob na ang langit at lupa! Umagang-umaga kinabukasan,nagtaka na lamang sila't natagpuan nila sa isang sulok si Impong Sela nananangis,umiiyak na nag-iisa.Siya'y hindi man lamang tinuluan ng luha nang si Pepe'y naghihirap at saka ngayon pang si Pepe'y matiwasay na,salamat sa suwerong tinusok sa kanya ng manggagamot.Katakataka o hindi katakataka,ang luha ni Impong Sela ay nagpatuloy ng pagdaloy hanggang ang mga luntiang damo,sa ibabaw ng puntod ng pinakamamahal niyang apo,ay halos isang dangkal na ang angat sa lupa. Na copy q lng s isang site
Buod ng kabanata 9 ng el filibusterismo?
Nang gabing iyon ay may pagtatanghal sa teatro de Variendades, ang Les Choches de Corneville ng bantog na mga Pranses. Ubos kaagad ang tiket, at mahabang-mahaba ang hanay ng nagsipasok. Isang Kastila ang tanging walang bahala sa pagpasok sa dulaan. Ito'y si Camarroncocido na anyong pulubi o palaboy. May lumapit sa kanya na isang kayumangging lalaki na matanda at may amerikanang mahaba't hanggang tuhod. Siya'y si Tiyo Kiko. Pinakitaan nito ng mga mamisong Mehikano si Camarroncocido. Iisa ang kanilang hanapbuhay: pagdidikit ng mga paskil. Anim na piso ang iniupa ng mga Pranses kay Tiyo Kiko. Ani Camarroncocido: E, magkano naman ang ibinigay nila sa mga prayle? Dapat mong malaman na ang buong kikitain ng palabas ay mauuwi sa mga kumbento. Ang palabas ay humati sa Maynila. Mayroong nagsitutol dito bilang masagwa at laban sa moralidad, tulad Nina Don Custodio at ng mga prayle. Mayroon namang nagtanggol dito. Mga pinuno ng hukbo at mga marino, ang kawani, at maraming matataas na Tao. Laban ang mga babaing may asawa o may kasintahan. Ang wala nama'y sang-ayon sa opera. Naging malaki at malaganap ang bulung-bulungan at kasamang nababanggit ang Kapitan Heneral, si Simoun, si Quiroga at mga artista. Ani Camarroncocido kay Kiko: Ang kalahati ng mga nagsisipasok sa teatro ay manonood dahil sinasabi ng mga prayle na huwag manood: at ang palabas dahil ipinagbabawal ng mga prayle. Mabuti ang iyong mga paskil ngunit higit na mabisang pantawag ng Tao ang pastoral o pagbabawal ng mga pari. Nang makaalis si Tiyo Kiko ay may napansin si Camarroncocido na mga taong tila Hindi sanay mag-amerikana at sa wari'y umiiwas mapuna. Anya: Mga sekretarya kaya o magnanakaw? Kinapa ang sariling mga bulsa. Walang laman. Ano sa akin sino man sila? anito at nagkibit-balikat. Isang kagawad ng hukbo ang kumausap sa mga di-kilalang Tao na apat o lima sa bawat pulutong. Pagkatapos, ang kagawad ay lumapit sa karwahe at masiglang nakipag-usap sa taong lulan niyon si Simoun. May narinig ang palaboy na Kastila: Ang hudyat ay isang putok. At umalis ang karwahe. May binabalak! ani Camarroncocido. Nagpatuloy ng lakad si Camarroncocido. Dalawang Tao ang narinig niyang nag-uusap. Anang isa na may hawak na rosaryo at kalmen: Ang mga kura ay malakas kaysa Heneral. Ang heneral ay umaalis; ang mga ay naiiwan. At yayaman tayo. Ang hudyat ay isang putok. Ani Camarroncocido: Doon ang heneral dito si Padre Salvi. Kaawa-awang bayan! Ngunit ano sa akin? Sa labas ng dulaan ay naroon si Tadeo at isang kababayang baguhan sa lungsod. Niloloko ni Tadeo ang kababayang tanga sa pagsasasbi ng mga kahanga-hangang kasinungalingan. Maraming mga taong nagdaraan ang sinasabi ni Tadeo na mga kaibiga't kakilala niyang malalaking Tao kahi't di totoo. Dumarating sina Paulita Gomez at ang tiyang si Donya Victorina. Nakilala ni Tadeo si Padre Irene na nakabalatkayo nguni't di naitago ng tunay na katauhan dahil sa mahaba niyang ilong. Dumating din si Don Custodio. Nang makita ni Tadeo na dumating sina Makaraig, Pecson, Sandoval at Isagani ay lumapit ito at bumati sa apat. May labis na tiket ang mga ito dahil di sumama sa kanila si Basilio. Inanyayahang pumasok si Tadeo. Di na naghintay ng ikalawang paanyaya si Tadeo. Iniwan ang taga-lalawigan na nag-iisa.
