0
Sina Pagong at Matsing ay matalik na magkaibigan. Mabait at matulungin si Pagong, subalit si Matsing ay tuso at palabiro. Isang araw sila ay binigyan ni Aling Muning ng isang supot ng pansit. "Halika Matsing, kainin natin ang pansit" nag-aayang sabi ni Pagong
"Naku baka panis na yan"sabi ni Matsing
"Ang nabuti pa, hayaan mo muna akong kumain n'yan para masiguro natin na walang lason ang pagkain" dagdag pa nito.
"Hindi naman amoy panis Matsing at saka hindi naman magbibigay ng panis na pagkain si Aling Muning" sabi ni Pagong
"Kahit na, ako muna ang kakain" pagmamatigas ni Matsing
Walang nagawa ang kawawang Pagong kundi pagbigyan ang makulit na kaibigan. Naubos ni Matsing ang pansit at walang natira para kay Pagong.
"Pasensya ka na kaibigan, napasarap ang kain ko ng pansit kaya wala ng natira. Sa susunod ka na lang kumain" paliwanag ng tusong matsing.
Dahil sa likas na mabait at pasensyoso si Pagong, hindi na siya nakipagtalo sa kaibigan.
Sa kanilang paglilibot sa kagubatan, nakakita si Pagong ng isang puno ng saging.
"Matsing! Matsing! tignan mo ang puno ng saging na ito. Maganda ang pagkakatubo. Gusto ko itong itanim sa aking bakuran para pag nagkabunga ay makakain natin ito" masayang sabi ni Pagong
"Gusto ko rin ng saging na 'yan Pagong, ibigay mo na lang sa akin"sabi ni Matsing
"Pasensya ka na, gusto ko rin kasi nito.Kung gusto mo hatiin na lang natin."
"Hahatiin? O sige pero sa akin ang itaas na bahagi. Ung parte na may mga dahon ha?" nakangising sabi ni Matsing
"Ha? sa akin ang ibabang bahagi?tanong ni Pagong
"Oo, wala akong panahon para magpatubo pa ng dahon ng saging kaya sa akin na lang ang itaas na parte"sabi ni Matsing
Umuwing malungkot si Pagong dala ang kalahating bahagi ng saging na may ugat. Samantalang si Matsing ay masayang umuwi dala ang madahon na bahagi ng puno.
Inalagaan ni Pagong ang kanyang halaman. Araw-araw dinidiligan niya ito at nilalagyan ng pataba ang lupa. Ganoon din ang ginawa ni Matsing. Subalit makalipas ang isang linggo, nalanta ang tanim na saging ni Matsing.
Si Pagong naman ay natuwa nang makita ang umuusbong na dahon sa puno ng saging. Lalo nitong inalaagaan ang tanim hanggang sa mamunga ito nang hitik na hitik.
Nainggit si Matsing nang makita ang bunga ng saging sa halaman ni Pagong.
"Aba, nagkabunga ang tanim mo. Paano nangyari iyon? Ang aking tanim ay nalanta at natuyo"sabi ni Matsing
"Inalagaan ko kasi ito ng mabuti. Sabi ni Mang Islaw Kalabaw, malaki ang pag-asang tutubo ang bahagi ng halaman na pinutol kung ito ay may ugat" paliwanag ni Pagong
"hmp kaya pala nalanta ang aking tanim"nanggigil na sambit ni Matsing
"Mukhang hinog na ang mga bunga nito. Halika, kunin natin" anyaya nito
"Gusto ko sana kaya lang masyadong mataas ang mga bunga. Hindi ko kayang akyatin."sabi ni Pagong
"Kung gusto mo, ako na lang ang aakyat, ibibigay ko sa iyo ang lahat ng mga bunga. Basta't bigyan mo lang ako ng konti para sa aking meryenda" sabi ni Matsing
Pumayag si Pagong sa alok ni Matsing. Subalit nang makarating na si Matsing sa taas ng puno. Kinain niya lahat ng bunga ng puno. Wala itong itinira para kay Pagong.
"Akin na lahat ito Pagong. Gutom na gutom na ako. Kulang pa ito para sa akin. Hahaha!" tuwang-tuwang sabi ni Matsing
Nanatili sa itaas ng puno si Matsing at nakatulog sa sobrang kabusugan.
Galit na galit si Pagong sa ginawa ni Matsing. Habang natutulog ito, naglagay siya ng mga tinik sa ilalim ng puno. Nang magising si Matsing ay nakita niya ang mga tinik kaya't humingi ito ng tulong kay Pagong.
"Pagong, tulungan mo ako! Alisin mo ang mga tinik na ito. Malapit ng dumilim at mukhang uulan ng malakas"pagmamakaawa ni Matsing
"Ayoko! Napakasalbahe mo. Lagi mo na lang akong iniisahan! Aalis muna ako. mukhang malakas ang ulan. Sa bahay ni Aling Muning muna ako habang umuulan." sabi ni Pagong sabay alis papunta sa bahay ni Aling Muning
Makalipas ang ilang sandali, nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Walang nagawa si Matsing kundi bumaba sa puno ng saging.
"Arrrraayyy! Aaaarayy! natutusok ako sa mga tinik Arrrrrrrrruuyyyyyy!!!!" daing ng tusong matsing
"Humanda ka bukas Pagong. Gaganti ako sa ginawa mo sa akin"bulong nito sa sarili
Kinabukasan, kahit mahapdi pa rin ang mga sugat ni Matsing, ay hinanap niya si Pagong. Nakita niya itong naglalakad sa may kakahuyan.
"Hoy Pagong humanda ka ngayon!" galit na sabi ni Matsing sabay huli sa pagong.
"Anong gagawin mo sa akin?" takot na tanong ni Pagong
"Tatadtarin kita ng pinong pino"sabi ni Matsing
Nag-isip ng paraan si Pagong para maisahan ang tusong matsing.
"Oo sige tadtarin mo ako ng pinong-pino at pagjputol putullin nang sa gayon ako ay dadami at susugurin ka namin ng mga parte ng katawan kong pinutol mo hahaha"sabi ni Pagong
Nag-isip ng malalin si Matsing
"Haha, susunugin na lang kita hanggang sa maging abo ka" sabi ni Matsing
"Hindi ka ba nag-iisip Matsing? Hindi kami tinatablan ng apoy! Nakikita mo ba ang makapal at matibay kong bahay? Kahit ang pinakamatinding apoy ay walang Panama dito" pagyayabang ni Pagong
Nag-isip na naman ng malalim si Matsing. Hanggang sa maisipan niyang pumunta sa dalampasigan.
"Tignan natin kung saan ang tapang mo. Itatapon kita dito sa dalampasigan hanggang sa malunod ka! Hahaha!" sabi ni Matsing
Lihim na natuwa si Pagong. Nagpanggap itong takot sa dalampasigan.
"Naku huwag mo akong itatapon sa dalampasigan. Takot ako sa tubig at hindi ako marunong lumangoy. Parang awa mo na…" pagmamakaawa ni Pagong
Tuwang-tuwa si Matsing sa pagaakalang magagantihan na niya si Pagong. Todo lakas niya itong itinapon sa dalampasigan. Nagulat ito nang makitang marunong lumangoy si Pagong. Ang bilis-bilis ng pagkilos ni Pagong sa tubig. Kung mabagal ito sa lupa, ay parang ang gaan ng katawan nito sa tubig.
"Hahaha. Naisahan din kita Matsing. Hindi mo ba alam na gustong-gusto ko ang lumagoy sa dalampasigan at magbabad sa tubig? Salamat kaibigan!!! natutuwang sabi ni Pagong
Malungkot na umuwi si Matsing. Naisip niya na napakasakit pala na maisahan ng isang kaibigan. Naramdaman niya kung paano masaktan kapag naloloko ng isang kaibigan.
Mula noon nagbago na si Matsing. Hindi na sila muling nagkita ni Pagong.
Sabi nga:
Tuso man ang matsing, naiisahan din
Add your answer:
Earn +20 pts
Ano ang buod ng pabulang si pagong at si matsing?
The turtle and the MONKEY
May akda nang kwentong Si Pagong at Si Matsing?
anu ang pangunahing ideya ng pabulang si pagong at si matsing
Why is it entitled matsing at si pagong?
ewan
Who is the first monkey of the story tagalog main character?
The main character in the Tagalog story "Si Pagong at si Matsing" is the monkey, "si Matsing." Matsing plays a trick on his neighbor, the turtle, "si Pagong," and the story revolves around their interactions.
Mga halimbawa ng pabula ni Jose rizal?
Si Pagong At Si Matsing
Tukuyin ang mga katangian Nina matsing at pagong na dapat tularan at Hindi dapat tularan?
si pagong ay pasensyoso,mabait, mapagpakumbaba at matulungin si matsing ay tuso at palabiro
Si pagong at si matsing tagalog?
Ang kwento ng "Si Pagong at si Matsing" ay tungkol sa pagtatalo ng dalawang hayop kung sino sa kanila ang mas mabilis. Sa huli, nagtagumpay si Pagong dahil sa kanyang diskarte at pagiging matiyaga.
Anong pinagkaiba ni matsing kay pagong?
Ang pinagkaiba ni matsing sa pagong ay ang bilis ng paggalaw. Ang matsing ay mabilis kumilos habang ang pagong ay mabagal.
Pabulang si pagong at si matsing?
SI PAGONG AT SI MATSING Sina Pagong at si Matsing ay matalik na magkaibigan. Mabait at matulungin si Pagong, subalit si Matsing ay tuso at palabiro. Isang araw, binigyan sila ni Aling Muning ng isang supot ng pansit at Hindi nagtagal ay nagyaya na si Pagong na kainin na ang pansit ngunit sinabi ni Matsing na nangangamoy panis na ang pansit kung kaya siya na muna ang unang titikim nito hanggang sa naubos na ni Matsing ang pansit at walang natira para kay Pagong humingi ng tawad si Matsing dahil naubos at Hindi nakakain si Pagong ng pansit. Dahil sa likas na mabait at pasensosyo si Pagong, Hindi na siya nakipagtalo sa kaibigan. Sa kanilang paglilibot sa kagubatan, nakakita si Pagong ng isang puno ng saging at pinaghatian nila ang puno ng saging upang itanim at patubuin. Umuwing malungkot si Pagong dala ang kanyang kalahating bahagi ng saging na may ugat. Samantalang si Matsing ay masayang umuwi dala ang madahong bahagi ng puno. Inalagaan ni Pagong ang kanyang halaman. Araw-araw dinidiligan niya ito at nilalagyan ng pataba ang lupa. Ganoon din ang ginawa ni Matsing. Subalit makalipas ang isang linggo, nalanta ang tanim na saging ni Matsing. Si Pagong naman ay natuwa nang makita ang umuusbong na dahon sa puno ng saging. Lalo nitong inalaagaan ang tanim hanggang sa mamunga ito nang hitik na hitik. Nainggit si Matsing nang makita ang bunga ng saging sa halaman ni Pagong. Di naglaon nagyaya na si Matsing na kainin na ang saging na tumubo sa puno ni Pagong at pumayag naman ito. Ngunit Hindi makakaakyat si Pagong kung kaya nangako si Matsing na siya na lamang ang aakyat sa puno at lalaglagan na lamang niya ng saging si Pagong, pumayag si Pagong sa alok ni Matsing. Subalit nang makarating na si Matsing sa taas ng puno kinain niya ang lahat ng bunga ng puno. Wala itong itinira para kay Pagong nanatili sa taas ng puno si Matsing at nakatulog ito sa sobrang kabusugan. Galit na galit si Pagong kay Matsing sa ginawa nito sa kanya. Kung kaya habang natutulog ito sa sobrang kabusugan naglagay ng mga tinik sa ilalim ng puno si Pagong. Nang magising si Matsing ay nakita niya ang tinik kaya't humingi ito ng tulong kay Pagong. Ngunit tumangging tumulong si Pagong at iniwan na lamang doon si Matsing. Makalipas ang sandali nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Walang nagawa si Matsing kundi bumaba sa puno ng saging. Nasaktan ito sa mga tinik na nakatusok sa kanya. Kaya nangako siya sa sarili na gaganti siya kay Pagong. Kinabukasan, kahit mahapdi pa rin ang mga sugat ni Matsing, ay hinanap niya si Pagong. Nakita niya itong naglalakad sa may kakahuyan. Kinuha ni Matsing si Pagong na takot na takot. Nagtanong si Pagong kung anong gagawin nito sa kanya, at sinabi ni Matsing na tatadtarin siya nito ng pinong-pino. Nag-isip ng paraan si Pagong para maisihan ang tusong Matsing. Kaya ang sambit nito kay Matsing na kapag tinadtad siya nito ay dadami siya at susugurin siya ng mga ito at kakainin. Nag-isip ng malalim si Matsing at naisip nito na sunugin na lamang si Pagong, ngunit nangatwiran na naman si Pagong na Hindi naman tinatablan ng apoy ang kanyang makapal at matibay na bahay. Kaya muling nag-isip si Matsing, hanggang sa maisipan niyang pumunta sa dalampasigan at doon na lamang itapon si Pagong. Lihim na natuwa si Pagong. Nagpanggap itong takot sa dalampasigan. Tuwang-tuwa si Matsing sa pagaakalang magagantihan na niya si Pagong. Todo lakas niya itong itinapon sa dalampasigan. Nagulat ito nang makitang marunong lumangoy si Pagong. Ang bilis-bilis ng pagkilos ni Pagong sa tubig. Kung mabagal ito sa lupa, ay parang ang gaan ng katawan nito sa tubig. At naghalakhak si pagong na sabihin ay Matsing na naisahan siya nito na maaari at gustong-gusto nito na lumangoy sa dalampasigan. Malungkot na umuwi si Matsing. Naisip niya na napakasakit pala na maisahan ng isang kaibigan. Naramdaman niya kung paano masaktan kapag naloloko ng isang kaibigan. Mula noon nagbago na si Matsing. Hindi na sila muling nagkita ni Pagong.
Ano ang buod ng kwentong si matsing at si pagong?
Matsing at PagongNakakita si pagong ng putul na puno ng saging sa ilog, hindi niya ito mabuhat kaya nag patulong siya kay matsing pero humingi ng kasunduan si matsing, "kukunin ko ang puno ng saging pero sa isang kundisyon sa akin ang bahaging taas ng puno at sa iyo naman ang ugat" nalungkot si pagong pero pumayag na ang pagong sa gusto ng matsing, pag kaahon pinutul nga ng matsing ang puno kinain niya nag bunga nito at humihingi si pago ngunit hindi man lang binigyan ni matsing ito, kung kayat ginawa ni pagong tinanim niya ang ugat ng sanging, ilang araw ang dumaan lumaki at namunga ulit ito, naingit si matsing at inakyat niya at kinain ang mga bunga nito nainis na si pagong at nilagyan niya ng mga tinik ang katawan ng puno ng sanging at nag tago siya sa bao ng niyog, bumaba si matsing sa puno ng sanging at natinig siya sa nilagay ni pagong. at pagkatapos noon hinanap ng matsing ang pagong at nakita siya sa bao ng niyog.sabi ng matsing:"didikdikin kita ng pinung pinu"sabi ni pagong: "sige para dumami kami."sabi ni matsing: "ay hindi tatapon na lang kita sa ilong para dun ka mamatay sa lunod"sabi ni pagong: " naku wag matsing hinid ako marunong lumanguy mamamatay ako dun.... wag matsing"at dali daling dinala ng matsing ang pagong sa ilong at dun niya ito tinapon. at sabi ni pagong " matsing hinid mo ba natatandaan na dito ang tahanan ko sa tubig.kaya ang aral ng kwentomatalino man ang matsing ay napaglalalangan din.
Saan ang tagpuan sa kuwento Si matsing at pagong?
Sa tabing dagat
Buod sa pabola ni pagong at matsing?
Si Pagong at Si Matsing (Isang Pabula) Sina Pagong at Matsing ay matalik na magkaibigan. Mabait at matulungin si Pagong, subalit si Matsing ay tuso at palabiro. Isang araw sila ay binigyan ni Aling Muning ng isang supot ng pansit. "Halika Matsing, kainin natin ang pansit" nag-aayang sabi ni Pagong "Naku baka panis na yan"sabi ni Matsing "Ang nabuti pa, hayaan mo muna akong kumain n'yan para masiguro natin na walang lason ang pagkain" dagdag pa nito. "Hindi naman amoy panis Matsing at saka Hindi naman magbibigay ng panis na pagkain si Aling Muning" sabi ni Pagong "Kahit na, ako muna ang kakain" pagmamatigas ni Matsing Walang nagawa ang kawawang Pagong kundi pagbigyan ang makulit na kaibigan. Naubos ni Matsing ang pansit at walang natira para kay Pagong. "Pasensya ka na kaibigan, napasarap ang kain ko ng pansit kaya wala ng natira. Sa susunod ka na lang kumain" paliwanag ng tusong matsing. Dahil sa likas na mabait at pasensyoso si Pagong, Hindi na siya nakipagtalo sa kaibigan. Sa kanilang paglilibot sa kagubatan, nakakita si Pagong ng isang puno ng saging. "Matsing! Matsing! tignan mo ang puno ng saging na ito. Maganda ang pagkakatubo. Gusto ko itong itanim sa aking bakuran para pag nagkabunga ay makakain natin ito" masayang sabi ni Pagong "Gusto ko rin ng saging na 'yan Pagong, ibigay mo na lang sa akin"sabi ni Matsing "Pasensya ka na, gusto ko rin kasi nito.Kung gusto mo hatiin na lang natin." "Hahatiin? O sige pero sa akin ang itaas na bahagi. Ung parte na may mga dahon ha?" nakangising sabi ni Matsing "Ha? sa akin ang ibabang bahagi?tanong ni Pagong "Oo, wala akong panahon para magpatubo pa ng dahon ng saging kaya sa akin na lang ang itaas na parte"sabi ni Matsing Umuwing malungkot si Pagong dala ang kalahating bahagi ng saging na may ugat. Samantalang si Matsing ay masayang umuwi dala ang madahon na bahagi ng puno. Inalagaan ni Pagong ang kanyang halaman. Araw-araw dinidiligan niya ito at nilalagyan ng pataba ang lupa. Ganoon din ang ginawa ni Matsing. Subalit makalipas ang isang linggo, nalanta ang tanim na saging ni Matsing. Si Pagong naman ay natuwa nang makita ang umuusbong na dahon sa puno ng saging. Lalo nitong inalaagaan ang tanim hanggang sa mamunga ito nang hitik na hitik. Nainggit si Matsing nang makita ang bunga ng saging sa halaman ni Pagong. "Aba, nagkabunga ang tanim mo. Paano nangyari iyon? Ang aking tanim ay nalanta at natuyo"sabi ni Matsing "Inalagaan ko kasi ito ng mabuti. Sabi ni Mang Islaw Kalabaw, malaki ang pag-asang tutubo ang bahagi ng halaman na pinutol kung ito ay may ugat" paliwanag ni Pagong "hmp kaya pala nalanta ang aking tanim"nanggigil na sambit ni Matsing "Mukhang hinog na ang mga bunga nito. Halika, kunin natin" anyaya nito "Gusto ko sana kaya lang masyadong mataas ang mga bunga. Hindi ko kayang akyatin."sabi ni Pagong "Kung gusto mo, ako na lang ang aakyat, ibibigay ko sa iyo ang lahat ng mga bunga. Basta't bigyan mo lang ako ng konti para sa aking meryenda" sabi ni Matsing Pumayag si Pagong sa alok ni Matsing. Subalit nang makarating na si Matsing sa taas ng puno. Kinain niya lahat ng bunga ng puno. Wala itong itinira para kay Pagong. "Akin na lahat ito Pagong. Gutom na gutom na ako. Kulang pa ito para sa akin. Hahaha!" tuwang-tuwang sabi ni Matsing Nanatili sa itaas ng puno si Matsing at nakatulog sa sobrang kabusugan. Galit na galit si Pagong sa ginawa ni Matsing. Habang natutulog ito, naglagay siya ng mga tinik sa ilalim ng puno. Nang magising si Matsing ay nakita niya ang mga tinik kaya't humingi ito ng tulong kay Pagong. "Pagong, tulungan mo ako! Alisin mo ang mga tinik na ito. Malapit ng dumilim at mukhang uulan ng malakas"pagmamakaawa ni Matsing "Ayoko! Napakasalbahe mo. Lagi mo na lang akong iniisahan! Aalis muna ako. mukhang malakas ang ulan. Sa bahay ni Aling Muning muna ako habang umuulan." sabi ni Pagong sabay alis papunta sa bahay ni Aling Muning Makalipas ang ilang sandali, nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Walang nagawa si Matsing kundi bumaba sa puno ng saging. "Arrrraayyy! Aaaarayy! natutusok ako sa mga tinik Arrrrrrrrruuyyyyyy!!!!" daing ng tusong matsing "Humanda ka bukas Pagong. Gaganti ako sa ginawa mo sa akin"bulong nito sa sarili Kinabukasan, kahit mahapdi pa rin ang mga sugat ni Matsing, ay hinanap niya si Pagong. Nakita niya itong naglalakad sa may kakahuyan. "Hoy Pagong humanda ka ngayon!" galit na sabi ni Matsing sabay huli sa pagong. "Anong gagawin mo sa akin?" takot na tanong ni Pagong "Tatadtarin kita ng pinong pino"sabi ni Matsing Nag-isip ng paraan si Pagong para maisahan ang tusong matsing. "Oo sige tadtarin mo ako ng pinong-pino at pagjputol putullin nang sa gayon ako ay dadami at susugurin ka namin ng mga parte ng katawan kong pinutol mo hahaha"sabi ni Pagong Nag-isip ng malalin si Matsing "Haha, susunugin na lang kita hanggang sa maging abo ka" sabi ni Matsing "Hindi ka ba nag-iisip Matsing? Hindi kami tinatablan ng apoy! Nakikita mo ba ang makapal at matibay kong bahay? Kahit ang pinakamatinding apoy ay walang panama dito" pagyayabang ni Pagong Nag-isip na naman ng malalim si Matsing. Hanggang sa maisipan niyang pumunta sa dalampasigan. "Tignan natin kung saan ang tapang mo. Itatapon kita dito sa dalampasigan hanggang sa malunod ka! Hahaha!" sabi ni Matsing Lihim na natuwa si Pagong. Nagpanggap itong takot sa dalampasigan. "Naku huwag mo akong itatapon sa dalampasigan. Takot ako sa tubig at Hindi ako marunong lumangoy. Parang awa mo na…" pagmamakaawa ni Pagong Tuwang-tuwa si Matsing sa pagaakalang magagantihan na niya si Pagong. Todo lakas niya itong itinapon sa dalampasigan. Nagulat ito nang makitang marunong lumangoy si Pagong. Ang bilis-bilis ng pagkilos ni Pagong sa tubig. Kung mabagal ito sa lupa, ay parang ang gaan ng katawan nito sa tubig. "Hahaha. Naisahan din kita Matsing. Hindi mo ba alam na gustong-gusto ko ang lumagoy sa dalampasigan at magbabad sa tubig? Salamat kaibigan!!! natutuwang sabi ni Pagong Malungkot na umuwi si Matsing. Naisip niya na napakasakit pala na maisahan ng isang kaibigan. Naramdaman niya kung paano masaktan kapag naloloko ng isang kaibigan. Mula noon nagbago na si Matsing. Hindi na sila muling nagkita ni Pagong. Sabi nga: Tuso man ang matsing, naiisahan din.
