Ang mga batayan ng sinaunang kultura ay kinabibilangan ng mga sistemang panlipunan, relihiyon, sining, at wika. Sa mga komunidad, ang mga ritwal at tradisyon ay nagbigay ng pagkakaisa at pagkakakilanlan sa mga tao. Ang mga sining tulad ng pagpipinta, iskultura, at musika ay nagsilbing paraan ng pagpapahayag ng kanilang pananaw sa buhay. Ang wika naman ay naging pangunahing kasangkapan sa pakikipag-ugnayan at paglipat ng kaalaman sa susunod na henerasyon.
Ang batayan ng sinaunang sibilisasyon ay kinabibilangan ng mga aspeto tulad ng agrikultura, pagsasaka, at pag-unlad ng mga lunsod. Ang pagkakaroon ng sistematikong pamamahala, relihiyon, at kultura ay nagbigay-daan sa pagbuo ng mga komunidad at pakikipag-ugnayan sa isa't isa. Kasama rin dito ang pag-usbong ng mga sining, teknolohiya, at kalakalan na nagpabuti sa kabuhayan ng mga tao. Ang mga sinaunang sibilisasyon tulad ng Mesopotamia, Ehipto, at Indus Valley ay naging halimbawa ng mga ito.
Ang mga sinaunang bagay ay maaaring kabilang ang mga sumusunod: mga artifact tulad ng mga palayok, kasangkapan, at armas mula sa mga sinaunang sibilisasyon; mga sinaunang sulat o tablet na may nakasulat na wika; at mga estruktura tulad ng mga piramide, templo, at mga pader ng lungsod. Ang mga bagay na ito ay nagbibigay ng mahalagang impormasyon tungkol sa kultura, pamumuhay, at kasaysayan ng mga tao sa nakaraan. Ang mga sinaunang bagay ay karaniwang matatagpuan sa mga arkeolohikal na site at mga museo.
Ang "sinauna" ay tumutukoy sa mga bagay, tradisyon, o kaganapan na naganap sa nakaraan, lalo na sa mga sinaunang panahon. Kadalasan, ito ay naglalarawan ng mga kultura, pamumuhay, at mga kaalaman ng mga tao bago ang modernisasyon. Ang pag-aaral sa sinaunang mga sibilisasyon ay mahalaga upang maunawaan ang mga ugat ng kasalukuyang lipunan at kultura. Sa Pilipinas, ang mga sinaunang tao at kanilang mga pamana ay bahagi ng ating mayaman na kasaysayan.
Ang mga sinaunang bagay sa Pilipinas ay kinabibilangan ng mga artifact mula sa mga pre-kolonyal na panahon tulad ng mga palayok, kagamitan sa pangangalaga, at mga alahas na gawa sa ginto at iba pang materyales. Kilala rin ang mga ito sa mga petroglyphs at mga ukit sa bato na nagpapakita ng sinaunang sining at kultura. Ang mga relihiyosong idol at mga labi ng mga sinaunang bahay at komunidad ay nagpapahayag ng mga pamumuhay ng mga ninuno. Ang mga bagay na ito ay mahalaga sa pag-unawa sa kasaysayan at kultura ng Pilipinas bago dumating ang mga dayuhan.
nanggaling sa iba't ibang mga lugar ang mga sinaunang tao na naglakbay papuntang ibang lugar upang maghanap ng kanilang mapagkukunan ng kanilang ikabubuhay.
Ang mga sinaunang bagay ng mga ninuno ay kinabibilangan ng mga kasangkapan, palamuti, at kagamitan na kanilang ginamit sa araw-araw na buhay. Kabilang dito ang mga tool na gawa sa bato, kahoy, at buto, pati na rin ang mga palayok at sining na nagpapakita ng kanilang kultura at tradisyon. Ang mga ito ay mahalagang ebidensya ng kanilang pamumuhay at pag-unlad sa kasaysayan. Ang mga sinaunang bagay na ito ay nagbibigay-liwanag sa ating pagkaunawa sa mga sinaunang lipunan at kanilang mga kaugalian.
Ang mga sinaunang Pilipino ay nagmula sa iba't ibang pangkat etniko at kultura, bawat isa ay may kanya-kanyang tradisyon at kasaysayan. Kabilang sa mga kilalang sinaunang tao ay ang mga datu at rajah na namuno sa mga barangay, pati na rin ang mga bayani at mandirigma na lumaban para sa kanilang bayan. Ang kanilang mga talambuhay ay madalas na nakapaloob sa mga alamat at kwentong bayan, na naglalarawan ng kanilang mga pinahahalagahan, pamumuhay, at pakikisalamuha sa kalikasan at iba pang mga kultura. Sa kabila ng kakulangan ng mga nakasulat na tala, ang kanilang mga kwento ay patuloy na naipapasa sa mga susunod na henerasyon.
gh
Ang mga sinaunang kasuotan ng mga Pilipino ay nag-iiba-iba ayon sa rehiyon at kultura. Kabilang dito ang barong Tagalog para sa mga kalalakihan, na kadalasang gawa sa magaan na tela, at saya o terno para sa mga kababaihan, na may mga detalyadong burda. Sa mga katutubong grupo, may mga tradisyunal na damit tulad ng bahag at tapis. Ang mga kasuotan ito ay hindi lamang nagsisilbing proteksyon kundi pati na rin simbolo ng pagkakakilanlan at yaman ng kultura.
Ang kasaysayan ay nagmumula sa salitang Griyego na "historia" na nangangahulugang pagsisiyasat o pagsusuri. Ito ay isang pag-aaral ng nakaraan na sumasalamin sa mga pangyayari, kaganapan, at pagbabago sa lipunan, kultura, at politika. Ang mga sinaunang tala, dokumento, at kwento ay nagiging batayan para maunawaan ang kasaysayan.
Ang sinaunang gamit ng mga Indones ay kinabibilangan ng mga kasangkapan at kagamitan tulad ng mga palakol, pang-ukit, at mga sisidlan na gawa sa lupa o kahoy. Ang mga ito ay karaniwang ginagamit sa pang-araw-araw na buhay, agrikultura, at pangangalakal. Ang mga larawan ng mga gamit na ito ay madalas na makikita sa mga museo at mga aklat na naglalarawan ng kasaysayan ng Indonesia. Sa mga sinaunang lipunan, ang mga gamit na ito ay nagpapakita ng kanilang kultura at pamumuhay.
Ang pag-unlad na naganap noong sinaunang panahon ay napakahalaga dahil ito ang nagbigay-daan sa pagbuo ng mga pangunahing sibilisasyon, kultura, at teknolohiya na ginagamit natin hanggang sa kasalukuyan. Ang mga inobasyon sa agrikultura, kalakalan, at sining ay nagpatibay sa mga komunidad at nagpalawak ng kanilang kaalaman. Bukod dito, ang mga sistemang pampulitika at panlipunan na naitatag noon ay naging batayan ng mga modernong lipunan. Sa kabuuan, ang mga pag-unlad na ito ay nag-ambag sa paghubog ng ating kasaysayan at pagkatao bilang tao.