Maganda ito kaya panoorin
panoorin nyo yung super junior - sorry 2x
panoorin nyo yung super junior - sorry 2x
hoy panoorin nyo scandal ni Holden kho at aling dionesia hahahha heheheh ^_^ BY: --dE$†®Öy--
Jose Rizal taught the values of courage, patriotism, and self-sacrifice through his writings and actions. He emphasized the importance of love for country, the pursuit of knowledge, and the fight against oppression and injustice. Rizal's life serves as a reminder to always stand up for what is right and to strive for positive change in society.
Sinakulo is a Lenten tradition in the Philippines involving the reenactment of scenes from the Passion of Christ, specifically focusing on his trial and crucifixion. It usually takes place in the days leading up to Easter and is commonly performed in churches or along the streets as a form of religious devotion and reflection.
there are lot of morals we can get from ANGELS AND DEMONS...such as being positive to solve the problem.. Learn not to trust people automatically, then even religious people can do wicked things..
totoo yang tanong mo kahit ang mga tula rin ni rizal dinadaan nya lang sa tula na na may kahalong patalinhaga tinutukoy nya ang mga lugar na may kaugnayan sa pagdating ni kristo. alam mo mismong panahon na ang nakakatuklas ng mga misteryong yan napanood ko sa DISCOVERY CHANNEL.iklik mo sa YOUTUBE ang "OTHER CHRIST IN JAPAN ",at meron din na "JESUS CHRIST IN INDIA" at meron din ang ISRAEL na EBIDENSYANG hawak na ang BIBLIA HEBRAICA ay NAISULAT SA ALPABETONG HIRAGANA AT KATAKANA NG JAPAN at mismong AMBASADOR NG ISRAEL ANG NAGSABI nung inimbestigahan nila ang ilang PARTE ng lugar sa JAPAN,at doon nila nadiskubre na ang KAHULUGAN NG lugar sa japan na tinatawag na KYOTO ay JERUSALEM ibig sabihin ay PEACE or ISLAM .panoorin nyo iklik sa youtube ang "JAPANESE IS JEW".ANG NAKADISKUBRE NYAN MGA AMERIKANO PA!
KUNG BAKIT UMUULANIsang Kuwentong BayanNoong unang panahon, wala pang mundo, wala pang araw at buwan, wala pang oras, at wala pang buhay o kamatayan. Mayroon lang dalawang Diyos, si Tungkung Langit, at ang kaniyang kabiyak na si Alunsina."Tingnan mo, mahal, lilikhain ko ang santinakpan para sa iyo!" pagmamalaking sabi ni Tungkung Langit."Hayaan mong tulungan kita, kaya ko ring lumikha," ang sabi ni Alunsina."Huwag kang mag-alala, mahal, ito ang regalo ko sa iyo: ang mga bituin, ang mga planeta, ang buwan, ang mga ulap, at ang hangin.""Pero makapangyarihan din naman ako, dahil isa akong Diyosa," bulong ni Alunsina.Ngumiti lang si Tungkung Langit at niyakap si Alunsina. Pagkatapos, tumindig siya nang matikas, huminga nang malalim, at sumigaw nang pagkalakas-lakas sa kawalan.Lahat ng sabihin ni Tungkung-Langit ay nagkatotoo. Kumalat ang sinag ng bagong likhang araw. Kumislap-kislap ang mga bituin. Umikot ang mga planeta at lumiwanag ang buwan. Humangin nang pagkalakas-lakas.At naulit ito nang naulit. Mahal na mahal ni Tungkung Langit si Alunsina, kaya ayaw niya itong mapagod. Ayaw niyang gumamit ng kahit isang daliri si Alunsina upang lumikha ng kahit isang bagay."Mas gugustuhin kong maupo ka na lang, magpahinga, at maging maganda," ang sabi ni Tungkung Langit kay Alunsina.Ngunit sawa na si Alunsina sa ganoong klaseng buhay. Naramdaman niyang parang wala siyang silbi bilang Diyosa. Gusto niyang lumikha."Huwag kang mag-alala," sabi ni Tungkung Langit sa kaniyang iniibig, "wawakasan ko ang iyong pagkabagot. Lilikha ako ng… oras!" At nagsimula nga ang oras.Kasamang nalikha ng oras ang alaala… at naalala ni Alunsina ang panahong wala pang laman ang kalawakan, nang hindi siya nakalikha ng kahit ano. "Gusto kong lumikha!" sabi ni Alunsina.Isang araw, patagong sinundan ni Alunsina si Tungkung Langit. Nang makita siya ni Tungkung Langit, agad siyang tinanong: "Bakit ka narito? Bakit mo ako sinusundan?""Gusto kong lumikha! Diyos din ako tulad mo!" sabi ni Alunsina."Nababagot ka ba uli, mahal? Huwag kang mag-alala, lilikhain ko ang kulog at kidlat para sa iyo!"Lumiwanag at dumagundong sa buong kalangitan dahil sa kulog at kidlat. Nagulat ang buong santinakpan. Nagtago ang araw, ang buwan at bituin. Kahit ang hangin ay tumigil sa pag-ihip! Pero hindi natinag si Alunsina. Nakatayo lang siya roon, nanonood, nakakunot ang noo."Sawa na akong panoorin ka lang lumikha ng planeta at araw at bituin! Sawa na akong naririto lang, nakaupo, walang ginagawa! Kaya kong lumikha! Isa rin akong Diyosa!"Pero hindi siya pinakinggan ni Tungkung Langit. Umalis siya at lumikha pa ng maraming bagay sa kalawakan. Akala niya ay nagpapapansin lang si Alunsina.Hindi na nakayanan ni Alunsina ang lungkot sa kaniyang puso, kaya lumayas siya sa kanilang tirahan. Pag-uwi ni Tungkung Langit, gulat na gulat siya nang makitang walang apoy sa kanilang kalan, walang pagkain sa kanilang mesa. At wala na rin ang kaniyang Alunsina."Alunsina! Alunsina!" Hinanap nang hinanap ni Tungkung Langit ang kaniyang asawa, ngunit hindi niya ito matagpuan. Tinawag niya nang tinawag ang pangalan ni Alunsina, ngunit walang binalik ang hangin kundi alingawngaw.Lumipas ang mahabang panahon, at nasawa rin sa paglikha si Tungkung Langit. Araw-araw, hinanap ni Tungkung Langit ang kaniyang iniibig. Ngunit wala siyang nakita.Isang araw, sumilip si Tungkung Langit mula sa ilang ulap. Hinawi niya ang mga ulap at sa kaniyang gulat, naroon ang kaniyang asawang si Alunsina."Anong ginagawa mo diyan, mahal? Matagal na kitang hinahanap!"Tumingala si Alunsina. Kitang-kita sa kaniyang mukha ang kaligayahang matagal nang hinahangad ni Tungkung Langit."Nilikha ko ang daigdig. Ang daigdig na may puno at halaman, isda at mga ibon.Nilikha ko ang mga bundok, ang langit, ang karagatan. Nilikha ko ang buhay, dahil isa rin akong Diyos." At nagpatuloy si Alunsinang lumikha.Nasaktan si Tungkung Langit. Ang kaligayahang nakita niya sa mukha ng kaniyang asawa ay hindi dahil sa pagkakita sa kaniya.Mula noon, hindi na bumalik si Alunsina sa kalangitan. Paminsan-minsan, sinusubok siyang pabalikin ni Tungkung Langit sa pamamagitan ng paglikha ng kulog at kidlat. Ngunit hindi na babalik muli si Alunsina.Mula noon, upang mabisita ni Tungkung Langit ang kaniyang dating asawa, kailangan niyang mag-anyong ulan. Ulan na didilig sa daigdig na nilikha ng kaniyang iniibig, si Alunsina.
"Filipinas," ang pelikula, tungkol sa Filipinas, ang aming bansa. Setting na ay kontemporaryong; apirmado sa unang ilang segundo - ng cellphone-pagdaklot eksena. Ang pelikula revolves sa paligid ng kuwento ng Filipinas pamilya - itaas gitna klase, na may residential ari-arian at ng ilang ektarya ng bukiran. Ang mga kapatid at iba pang mga character ay kumakatawan sa iba't ibang facet ng Philippine lipunan. Ang kuwento ay narrated sa pamamagitan ng Yolanda (Maricel Soriano), ang pinakamatanda, isang baguhan dalaga. Siya namamahala ng sambahayan at tumatagal ng pag-aalaga ng mga pangangailangan ng byuda at Pagtanda ina (Armida Siguion Reyna). Samuel (Richard Gomez) ay isang US imigrante. Vicky (Aiko Melendez) trades ang ani ng kanilang farmlot. Ay bahagya surviving ang kanyang negosyo dahil hindi ito maaaring makipagkumpetensya sa isang merkado na lubog sa tubig na may murang-import na mga produkto ng sakahan. Hindi maging isang pakikipagtulungan sa isang Indian tagapondo, ang kanyang kasintahan, panatilihin ang negosyo nakalutang. Clara (Dawn Zulueta) ay isang ibang bansa manggagawa Pilipino (OFW). Paparating bahay, hinahanap niya sa kanyang sarili alienated mula sa kanyang anak at pakiramdam nagagalit sa ibabaw pagpapasustento ng kanyang asawa at pagtitiyaga sa kanyang pagiging isang OFW. Eman (Victor Neri) ay isang masugid na tao. Siya ay transcended kanyang mga burges Roots at nakatuon ang kanyang sarili sa mga manggagawa sanhi. Narciso (Wendell Ramos) ay isang militar opisyal. Hindi karaniwan, siya ay kauliranan, tapat at guwapo. Siya squeals sa katiwalian sa loob ng militar, ay makakakuha itinalaga sa Basilan; ay namatay sa pagkilos. Kanilang mga indibidwal na mga kuwento hindi magbukadkad sa isang tuwid na linya. Ang tagasulat ng senaryo at director craftily maghabi kanilang buhay, na inilalantad bahagi sa pamamagitan ng bahagi, hinay-hinay, na nagbibigay sa telenovela pananabik. Ngunit, hindi katulad sa dati telenovelas, sa buhay ng character ay hindi ilipat ayon sa pagkakataon, tagumpay o pagkabigo na batay lamang sa indibidwal na tiyaga o talento. Kanilang buhay ay inilipat masyadong sa pamamagitan ng likas na katangian at kaganapan ng lipunan kung saan ang mga ito ay isang bahagi. Ang ibang persuasions at orientations ng kapatid ay sapat na dahilan para sa makabagabag. Ina Filipinas naglalayong tahimik na pahinga sa simbahan at sa pagpapatahimik mga salita ng pari. Kapag ang pari ang ipinahayag na siya ay umaalis sa kanyang bokasyon sa pangangalaga ng kanyang anak na lalaki (isang funky hiphopster, upang bigyan ng diin ang pangungutya), siya ay pipi-itinatag. Ngunit kung ano ang talagang knocked Ina Filipinas out paglaban sa pagitan ng Americanized Samuel at masugid na tao Eman. Sa suntukan, siya literal ang nakuha kamao at bumaba sa ground walang malay na ang. Doktor ang diagnose sa kanyang estado bilang maibabalik at iniwan ang pamilya upang magpasya sa man o hindi upang hilahin ang respireitor, ang tanging bagay na pagpapanatiling kanyang buhay. Para sa isang habang, ang pamilya ng nakatayo pa rin; hanggang Yolanda iginiit na pamilya ay hindi dapat mawalan ng pag-asa at gawin ang lahat upang panatilihing ina buhay. Na staking hinaharap sa kapalaran. Ito ay ang mahinang punto ng kuwento. Symbolically, gayunpaman, ito ay nagpapadala ng mensahe na mahalaga walang kung gaano katakut-takot ang estado ng mga affairs ng Filipinas, ating bansa, hindi namin dapat mawalan ng pag-asa at gawin kung ano ang aming makakaya upang i-save ito. Yolanda, na kumakatawan sa susunod na henerasyon, kinuha ang inisyatiba sa pamamagitan ng pagkuha sa ibabaw ng timon. Samuel pinili upang bumalik sa US Eman pinili upang sumali ang mga pakikibaka para sa pagbabago ng lipunan sa kanayunan. Ang natitira ng pamilya, na nagpapakita ng kasiyahan kapag pagbabasa Eman ng sulat, ipinahiwatig ang kanilang suporta para sa kanyang dahilan. Ang pelikula, pati na rin ang katotohanan, ay nagtatanghal ng mga pagpipiliang ito. Ang mga aktor ay hu-in para sa pinakamahusay na mga parangal. Ang umiiyak na eksena sa panahon ng libing ng Narciso ng kaunti pinalawig na; ngunit, pangkalahatang, pacing ay mabilis. Kasarian ay kawalan (kung ang isang intimate na eksena ng isang hubad breasted lalaki at isang babae Lacey gabi-gowned "sexy," pagkatapos ito ay halos wala.) Mayroong mga sprinklings ng contrived dialogues. Drama ay masaganang. Lahat ng isinasaalang-alang, sa quote Bien Lumbera, film kritiko at Magsaysay Awardee para sa Literatura, "bihira ang pelikula sumangguni sa mga kasalukuyang kaganapan at nagbibigay-daan sa madla upang maunawaan ang lipunan." Panoorin ang "Filipinas," may dahilan upang Umaasa.